Knjazo (ruse князь, bulgare княз) estas arkaika markigo de iamaj regantoj aŭ gvidantoj de slavaj feŭdaj monarkioj aŭ ankaŭ de alia politika establo (subvenca knjazlando) en la 9-–16-a jarcento ĉe slavoj kaj kelkaj pluaj nacioj. Mallarĝe ĝi koneksas kun esprimo kněz / kněžka.

En kelkaj slavaj lingvoj la titolo kňaz estas kongrua kun titolo fürst en okcidenteŭropa komprenado.

En latinaj fontoj la esprimo kňaz tradukita plimulte kiel comes (ekvivalento de hrabě), aŭ malpli ofte princeps. Iam ĝi aperas ankaŭ (soldata) titolo dux (armeestro/duko), kiu ofte ligis al vasalo de Franka imperio, resp. pli poste de Sankta Romia Imperio.

Kňaz estadis reprezentanto de feŭda aristokratio, pli poste ankaŭ supera kortega titolo, en dependo al signifo komparebla kun princo aŭ duko en okcidenta kaj suda Eŭropo, en meza Eŭropo „kníže“ kaj en iama Sankta Romia Imperio tiu ĉi titlo nomiĝas Fürst, kaj en la nordaj ŝtatoj konung. Per franca kaj angla ekvivalento estas esprimo prince.

Titolo velkokníže (ruse великий князь / velikij kňaz ) aŭ virina formo kňagiňa / княгиня) estas kortega titolo de membroj de cara familio en Rusio.

Kňagiňa (княгиня) – edzino de kňaz kaj ankaŭ mestara virina formo de la kortega titolo, kňažič (княжич) – filo de kňaz (sole ĉe slavoj), kňažna (княжна) – filino de kňaz.

En la mezepoka Germanio kňaz estis (Fürst) reprezentanto de pli supera imperia aristokratio, havas apartajn privilegiojn kaj tiun ĉi titlon portis ankaŭ reprezentantoj de pli supera pastrato (ekleziaj kňazoj, havanta ankaŭ politikajn rajtojn en la imperio). Komune kun titoloFürst kunekzistis ankaŭ germana titolo Prinz.

En nuntempa Eŭropo sendependaj "knjazlandoj" estas Andoro, Monako kaj Liĥtenŝtejno. Portanto de titolo "kníže-episkopo" estas papo.