La ekonomia krizo en 2008 komenciĝis en Usono (decembro 2007) kaj kun multe pli granda intenso ekde septembro 2008, laŭ la Nacia Agentejo de Ekonomia Esplorado), plimulto de la industriigita mondo spertis recesion, okulfrapan malakceliĝon de ekonomia agado. Tiu tutmonda recesio okazis en ekonomia medio karakterizita per diversaj malekvilibroj kaj estis ekfunkciigita per la ekapero de la financa krizo de 2007-2010. Kvankam la malfrua recesio de la 2000-aj jaroj estis en tempoj konataj kiel "la Granda Recesio", tiu sama frazo estis uzita por ĉiu recesio de la pluraj antaŭaj jardekoj. En julio 2009, estis sciigite ke elkreskanta nombro de ekonomiistoj kredis ke la recesio eble finiĝis.

La financa krizo estis ligita al malzorgemaj kaj nedaŭrigeblaj pruntpraktikoj kunmetita per registara enmiksiĝo kaj la elkreskanta tendenco de valorpaperigo de la posedaĵo-hipotekoj en Usono. La valorpaperoj, kiuj havis riskojn kiuj estis malfacilaj taksi, estis surmerkatigitaj ĉirkaŭ la mondo.

Tutmonda recesio gvidis la falon en internacia komerco, altiĝanta la senlaboreco kaj malaltiĝanta la varprezojn. En decembro 2008, la Nacia Agentejo de Ekonomia Esplorado deklaris ke Usono estis en recesio ekde decembro 2007. Pluraj ekonomiistoj antaŭdiris ke normaligo eble ne ekaperas ĝis 2011 kaj ke la recesio estos la plej malbona ekde la Granda Deprimo de la 1930-aj jaroj.

La recesio renovigis intereson en kejnesaj ekonomiaj ideoj kiel ekzemple kiel kontraŭbatali recesiajn kondiĉojn. Impostaj kaj mon-politikoj estis signife moderigitaj por bremsi la recesion kaj financajn riskojn. La plej multaj ekonomiistoj kredas ke la stimulo devus esti tuj kiam la ekonomioj reakiras sufiĉe por "mapi padon al daŭrigebla kresko"