La dia rajto de reĝoj, aŭ dia-devena teorio de reĝeco, estas politika kaj religia doktrino de reĝa kaj politika legitimeco. Ĝi asertas ke monarko estas kondiĉigita de neniu tera aŭtoritato, derivante la rajton regi rekte de la volo de dio. La reĝo estas tiel ne kondiĉigita de la volo de siaj homoj (subuloj), la aristokrataro, aŭ ajna alia tavolo de la regno, inkluzive de (en la vido de kelkaj, precipe en protestantaj landoj) la eklezio. Laŭ tiu doktrino, nur dio povas juĝi maljustan reĝon. La doktrino implicas tiel ajnan provon senpovigi la reĝon aŭ limigi liajn potenckurojn kontraŭe al la volo de dio kaj povas konsistigi sakrilegian agon. Ĝi ofte estas esprimita en la frazo "fare de la Gracio de dio", alkroĉita al la titoloj de rega monarko.

• Burgess, Glenn (Oktobro 1992). “The Divine Right of Kings Reconsidered”, The English Historical Review 107 (425), p. 837–861. doi:10.1093/ehr/cvii.ccccxv.837. 

• Absoluta monarkio
• Mandato de la Ĉielo