En muziko, aranĝo estas adapto de la melodio, verkita por unu instrumento, al la alia. Ekzemple, oni povas aranĝi violonan partituron por voĉo kaj orkestran por fortepiano, aŭ male. Dum kreo de nova aranĝo oni povas ankaŭ ŝanĝi rapidecon de la melodio, ĝian tonalon ktp. Eĉ partituron por la sama instrumento oni rigardas kiel novan aranĝon, se ĝi sufiĉe multe ŝanĝiĝis kompare al la originalo. En klasika muziko preskaŭ ĉiu nova varianto de performo estas nova aranĝo, ĉar oni ne scias, kiel la melodioj estu ludata laŭ la aŭtoro. Nur la melodio restas konstanta, sed ĉiuj aspektoj de performmaniero estas libera elekto de la muzikistoj.

En ĵazo estas speciala signifo por la vorto aranĝo - en ĝi oni titolas aranĝo la variantojn, kiujn muzikistoj aldonas al siaj partituroj dum improvizo.