Akvedukto
_banner_Brooks_aqueduct.jpg)
Akvedukto estas kondukilo destinita transporti akvon. En la romia imperio ĉiu granda urbo havis akveduktojn. Romo havis 11, el kiuj la plej longa el ili estis la Aqua Marcia, kiu longis 91 km, el kio 80 km estis subtere, 0,8 km surtere, kaj 10,4 km estis sur pontoj.
Romia Imperio
[redakti | redakti fonton]Imponaj ankoraŭ nun estas la akveduktoj Anio Novus kaj Claudia en Romo je la Porta Maggiore, unu super la alia. Estas interesa ekskurso, sekvi tiujn akveduktojn ĝis la "campagna" ekster la urbo.
Aliaj akveduktoj:
- Segovia en Hispanio
- Nimes en Francio, ĉirkaŭ 50 km longa. Parto de ĝi estas la Pont du Gard.
- Nice en Francio
- Tarragona en Hispanio, 35 km longa
- Aspendos en Turkio
- Side, nun nomata Selimiye, proksime de la urbo Manavgat en Turkio
- Kartago en Tunesio
- Merida (du akveduktoj) en Hispanio
- Kolonjo en Germanio, ĉirkaŭ 100 km longa
- Caesarea Maritima nordokcidente de Ĥadera en Israelo
En la urboj la akvo estis distribuita per tuboj. Materialo de la tuboj estis argilo aŭ plumbo.
En Pompeji oni povas vidi la sistemon de plumbaj tuboj. La akvo estis kondukita al ĉirkaŭ 40 publikaj fontanoj, banejoj kaj necesejoj, krome al la domoj de privilegiitaj privatuloj.
Modernaj
[redakti | redakti fonton]Tekniko
[redakti | redakti fonton]Laŭ Francisko Azorín akvedukto estas Konstruaĵo por konduki nivele akvon tra valo; la termino devenas el latina aquaeoductus (akvo, konduko).[1]
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ Francisko Azorín, arkitekto, Universala Terminologio de la Arkitekturo (arkeologio, arto, konstruo k. metio), Presejo Chulilla y Ángel, Madrido, 1932, paĝo 9.
Vidu ankaŭ
[redakti | redakti fonton]Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
