Parto de serio pri
Scienco
Formalaj sciencoj Logiko Matematiko Matematika logiko Matematika statistiko Teoria komputila scienco
Fizikaj sciencoj Fiziko Klasika fiziko Moderna fiziko Aplikata fiziko Eksperimenta fiziko Teoria fiziko Komputada fiziko Termodinamiko Meĥaniko Solida meĥaniko Klasika meĥaniko Kontinuaĵa meĥaniko Reologio Meĥaniko de fluidaĵo Plasmo Atoma fiziko Fiziko de kondensita materio Kvantuma meĥaniko Nuklea fiziko Partikla fiziko Speciala relativeco Kvantuma kampa teorio Ĝenerala relativeco Kordoteorio Ĥemio Redoksa reakcio Alkemio Analiza kemio Astrokemio Biokemio Kristalografio Media kemio Manĝaĵokemio Geokemio Verda kemio Neorganika kemio Materiala inĝenierarto Molekula fiziko Nuklea kemio Organika kemio Fotokemio Fizika kemio Radiokemio Solidstata kemio Stereokemio Supermolekula kemio Surfacoscienco Teoria kemio Astronomio Astrofiziko Kosmologio Galaksiastronomio Planeda geologio Planedoscienco Stela astronomio Tersciencoj Meteorologio Klimatologio Ekologio Media scienco Geodezio Geologio Geomorfologio Geofiziko Glaciologio Hidrologio Limnologio Oceanografio Paleoklimatologio Paleoekologio Polenoscienco Pedologio Edafologio Fizika geografio Spaca scienco
Vivosciencoj Biologio Anatomio Astrobiologio Bioĥemio Biogeografio Biologia inĝenierarto Biofiziko Konduta neŭroscienco Biotekniko Botaniko Ĉelbiologio Konservobiologio Kriobiologio Disvolviĝ-biologio Ekologio Etnobiologio Etologio Evolubiologio) Genetiko (Enkonduko al genetiko) Gerontologio Imunologio Limnologio Marbiologio Mikrobiologio Molekula biologio Neŭroscienco Paleontologio Parazitologio Fiziologio Radiobiologio Edafo Sociobiologio Sistematiko Toksologio Zoologio
Sociaj sciencoj Antropologio Arkeologio Kriminologio Demografio Ekonomiko Edukado Internaciaj rilatoj Juro Lingvistiko Politika scienco Psikologio Sociologio Soci-ekonomia geografio
Aplikataj sciencoj Inĝenierarto Aerospaca scienco Agrikultura Biomedicina Kemia inĝenierarto Civila inĝenierarto Komputila scienco Komputika inĝenierarto Elektra inĝenierarto Fajroprotekto Genteĥniko Industria inĝenierarto Meĥanika inĝenierarto Milita inĝenierarto Mineja inĝenierarto Nuklea inĝenierarto Operacia esploro Programada inĝenierarto Robotiko TTT-inĝenierarto Sanscienco Biologia inĝenierarto Dentokuracado Epidemiologio Sankuracado Medicino Flegado Farmacio Socia laboro Veterinara medicino
Interfakeco Aplikata fiziko Artefarita intelekto Bioetiko Biokomputiko Biomedika inĝenierarto Biostatistiko Kognoscienco Kompleksaj sistemoj Komputada lingvoscienco Kulturaj sciencoj Kibernetiko Mediscienco Media socia scienco Mediaj studoj Etnaj studoj Evolua psikologio Forstado Sano Bibliotekscienco Matematika kaj teoria biologio Matematika fiziko Militistiko Retscienco Neurona inĝenierarto Neŭroscienco Sciencaj studoj Scienco, teĥnologio kaj socio Scienca modelado Semiotiko Sociobiologio Statistiko Sistemscienco Transdisciplino Urba planado TTT-sciencoj
Filozofio kaj historio de scienco Civitanoscienco Marĝenscienco Historio de scienco Filozofio de scienco Protoscienco Pseŭdoscienco Scienca libereco Scienca politiko Scienca metodo Teĥnoscienco
Ĝeneralaĵoj Kategorio
v • d • r

Agronomio (greke agronomos) estas aro da ekzaktaj, naturaj, ekonomiaj kaj sociaj sciencoj, kiujn bezonas la apliko kaj la kompreno de la agrokulturo.

Tiuj du vortoj temas pri du diferencaj konceptoj.

Agronomio estas scienco dum agrokulturo estas tekniko. Ĝi inkludas la rezultojn de agronomiaj esploroj.

Esplorado pri agronomio, pli ol iu ajn esplorado, karakteriĝas per lokaj diferencoj. La grundo kaj la klimato influas ege per iliaj ecoj la eblecon de kultivo.

Agronomio estas scienco, kiu multe evoluis. La pliproduktado de agrokulturo (depost la 1960-aj jaroj ĝis la 1990-aj jaroj en okcidenta Eŭropo) estas la rezulto de plibonigo pri vegetaĵaj kaj animalaj produktadoj pro vario-elektoj kaj plibonigo de teknikoj, kaj pri grasigaĵo kaj vegetaĵ-farmaciaĵoj.

Dume, degradadoj de medio, rilate al produktemisma agrokulturo, industria elvolvaĵo kaj grandega kresko de monda loĝantaro aperigis multajn aferojn kaj kondukis evoluigon kaj aperon de novaj fakoj en la agronomia scienco: malpoluado, zorgo de ruboj, kampanja instalado, ekologia agrikulturo, ....

La koncepto de daŭripovo aperiĝis por alporti solvojn pri degradadoj de naturmediaj rimedoj (poluado kaj manko de akvo, poluado de aero, malpliigo de frukteco kaj erodo de grundo, ...) okazigitaj de unu tipo de intensa agrikulturo. Tiu koncepto havas kiel principon la elvolvaĵo de agrikulturo pliiganta la donecon de kulturoj kaj animalaj produktoj respektante naturan ekvilibron. La agrikulturo ekestas do ekosistemo kultivita, kies homo partoprenas kaj kiu devas teni ekvilibre.

Fine, apero kaj evoluigo de novaj teknologioj, bioteknologioj kaj komputiko malfermis novajn fakojn. La agronomiaj sciencoj povis profiti novajn teknikajn rimedojn provizitaj de industrioj.

La kunigo de agronomio kaj komputiko permesis novajn manieroj de laboro, interalie en kresko de agrikulturaj firmaoj (agrikulturaj aparatoj, ktp).

La agronomiaj sciencoj celas nune nutri homaron, kun pli sekureco, celas ankaŭ bonan administradon de naturmediaj rimedoj kaj respekto de medio. La funkcioj ekonomiaj, mediaj kaj socialaj de agrikulturo estas nun la centro de vasta debato pri estonteco (ĉu en la riĉaj parto de la mondo?) Lastaj krizoj (bovofreneziĝo, genetike modifita organismo, dioksino en kokoj, ktp) ja vidigis la malsimplecon kaj gravecon de tiu debato. Kelkaj uloj estimas nemalhaveblan la ĝisdatigon de kono de evoluado de agrikulturo rilate al evoluado de socialaj petoj. Malgraŭ agronomio estas origine loka scienco, nun grave ĝi devas temi pri produktaj sistemoj en la tuta mondo. Efektive, je la momento de tutmondiĝo de komercaĵoj, la komprenado de tiuj sistemoj (celoj kaj kialoj) ŝaĵnas estis nekvitigita.

Agronomio estas scienco kuniganta plurajn fakojn:

• vegetaĵaj produktadoj
• animalaj produktadoj
• vegetaĵa fruktigo/grasigo, animala kaj homa nutrado
• protektado de kulturoj (plantpatologio) kaj saneco de animaloj
• pedologio (grundoscienco)
• akva administrado
• biotekniko, gentekniko kaj mikrobiologio
• agrokultura instalado, agrokultura aparato
• agrokultura ekonomiko
• nutraj industrioj
• mediaj sciencoj
• valorigo kaj reciklo de defelaĵo
• ekologio kaj medio

En Francio, la agronomio estas instruita en pluraj lernejoj kiuj instruas agronomiaj inĝenieroj:

• Nacia altskolo pri agronomio (École nationale supérieure agronomique),
• Nacia inĝenierskolo pri agroikulturaj laboroj (École nationale d'ingénieurs des travaux agricoles),
• Inĝenierskolo de agrikulturaj konsiliejoj (École d'Ingénieurs des Chambres d'Agriculture),
• lernejoj de la federacio de altskoloj de inĝenieroj pri agrikulturo (Fédération des écoles supérieures d'Ingénieurs en Agriculture),
• universitataj institutoj de teknologio,
• agrikulturaj gimnazioj (BEPA, CAPA ĝis Brevet de Technicien Supérieur Agricole).

Ekde kelkaj jaroj, Licences Professionnelles ekzistas kune kun altlernejoj.

En Kebekio, la diplomo Bachelor pri agonomio estas donita en la universitato McGill en Montrealo angle, kaj en la Universitato Laval en Kebeko france. La universitato McGill donas ankaŭ 3-jaran diplomon sed tiu formacio estus nesufiĉa.

En franclingva Belgio, la inĝenieroj pri agronomio povas lerni en tri universitatoj:

• Katolika Universitato de Loveno (UCL) en Nov-Loveno,
• Libera Universitato de Bruselo (ULB),
• Universitata Fakultato de Agronomiaj Sciencoj de Gembloux (FUSAGx).

Tiuj ĉi tri eduko-institutoj atribuas diplomon post 5-jara sukcesa studado. Kelkaj inĝenierlernejoj (interalie en Ath, Ciney, Lieĝo...) donas ankaŭ diplomojn pri agronomio post 3-jara aŭ 4-jara lernado, kies diplomuloj nomiĝas agronomoj sed ne inĝenieroj pri agronomio.

• Agrokulturo