Karol Miller
.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki | |
Karol Miller vel Miller Zaklika (ur. 26 października 1835 w Częstochowie, zm. 24 grudnia 1920 w Warszawie) – polski malarz.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]
Był synem Karola i Marianny z Gryczmańskich. Studiował w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych u Rafała Hadziewicza i Marcina Zaleskiego. W 1862 roku za kompozycję „Leszek Biały i Goworek”, otrzymał złoty medal, patent malarza XIV rangi i trzyletnie stypendium w Rzymie. Po powrocie z Włoch artysta otworzył pracownię przy ul. Miodowej 3 w Warszawie. W tym czasie powstały m.in. rysunki dla tygodnika „Kłosy”: „Widoki Rzymu”, „Monterella, Klasztor w okolicach Rzymu”, „Widoki Szczawnicy”. W swojej pracowni malarz ponadto stworzył cykl portretowych litografii ukazujących m.in.: Karola Estreichera, Tadeusza Korzona, Zygmunta Glogera, Helenę Modrzejewską, Wincentego Rapackiego, Salomeę Palińską-Kenigową. W 1876 roku Karol Miller uczestniczył w międzynarodowej wystawie w Filadelfii. Zmarł 24 grudnia 1920 r. w Warszawie[1][2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Karol Miller. koneser.krakow.pl. [dostęp 2022-02-06]. (pol.).
- ↑ Portret Wincentego Rapackiego w roli Hamleta. wolnelektury.pl. [dostęp 2022-02-06]. (pol.).
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
