O baptisterio de San Xoán (en italiano battistero di San Giovanni) é un edificio relixioso situado en Florencia, Toscana (Italia). É particularmente famoso polos seus tres conxuntos de portas de bronce, de considerábel valor artístico.

Atópase na Piazza del Duomo, ao oeste da catedral de Santa María del Fiore. Até o século XIX, todos os cidadáns católicos de Florencia eran bautizados neste baptisterio. Está incluída na categoría de basílicas menores.

Durante moito tempo, creuse que o baptisterio foi orixinariamente un templo romano dedicado ao deus Marte, o deus tutelar da vella Florencia.

Adoito acredítase a Dante coma o creador desta lenda, mais isto non é correcto. O seu creador foi Giovanni Villani no século XIV. Porén, escavacións realizadas no século XX demostraron que había un muro romano do primeiro século atravesando a praza do baptisterio. Probabelmente foi construído sobre os restos dunha torre de garda romana nunha esquina deste muro, ou outro edificio romados. De todos os xeitos, sábese con certeza que un primeiro baptisterio octogonal foi construído aquí no século IV ou V da nosa era e foi posteriormente substituído por outro baptisterio cristián no século VI d. C.

A súa construción atribúese a Teodelinda, raíña dos longobardos (570-628) para conmemorar a conversión do seu marido, o rei Autario. Foi a segunda basílica da cidade despois da de San Lourenzo, fóra do muro da cidade, e precedeu á igrexa de Santa Reparata. Foi inaugurada o 4 de marzo de 897, cando un enviado do Sacro Imperio Romano Xermánico asentouse por primeira vez alí para impartir xustiza. Probabelmente, as pilastras de granito foron tomadas do foro romano de Florencia, onde se atopa actualmente a Piazza della Repubblica. Durante ese tempo, o baptisterio atopábase arrodeado por un cemiterio de sartegos romanos, empregados coma tumbas por importantes familias florentinas (agora no Museo dell'Opera del Duomo).