NGC 753

Εικόνα του NGC 753 από το PanSTARRS.
Παρατηρησιακά Δεδομένα (εποχή J2000)
Αστερισμός	Ανδρομέδα
Ορθή Αναφορά	01h 57m 42.2s[1]
Απόκλιση	35° 54′ 58″[1]
Μετατόπιση στο ερυθρό	0.016355[1]
Απόσταση	220 Mly (67 Mpc)[2]
Ομάδα ή σμήνος γαλαξιών	Abell 262
Τύπος Γαλαξία	SAB(rs)bc[1]
Φαινόμενη διάμετρος (V)	2.5 x 1.9[1]
Φαινόμενο μέγεθος (V)	12.97[1]
Άλλες ονομασίες
MCG 6-5-66, PGC 7387, UGC 1437[1]
Δείτε επίσης: Γαλαξίες, Κατάλογος γαλαξιών

Ο NGC 753 είναι σπειροειδής γαλαξίας^[3] που απέχει 220 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη^[2] και βρίσκεται στον αστερισμό Ανδρομέδα. Τον ανακάλυψε ο αστρονόμος Χάινριχ ντ' Αρέ (Heinrich d'Arrest) στις 16 Σεπτεμβρίου 1865^[4] και ανήκει στο σμήνος γαλαξιών Abell 262.^{[5][6][7][8][9][10]}

Ο NGC 753 έχει δύο με τρεις φορές περισσότερη μάζα από τον Γαλαξία μας^[5] και ταξινομείται επίσης ως ραδιογαλαξίας.^[11][12][13]

Έχει δύο κύριους βραχίονες που εκτείνονται σε 180° εκατέρωθεν του γαλαξία.^[14][15] Από τους δύο κύριους βραχίονες εκτείνονται τρεις ακόμη βραχίονες που υποδιαιρούνται σε διάφορους κλάδους.^[14] Η μορφή των βραχιόνων ενδεχομένως οφείλεται στην βαρυτική επίδραση του παρακείμενου NGC 759^[14][15] που απέχει 1,4 εκατομμύρια έτη φωτός από τον NGC 753.^[15]

Στον NGC 753 υπάρχει υπερμαζική μελανή οπή, με εκτιμώμενη μάζα ίση με (2,2 ± 0,4) × 10⁷ ηλιακές μάζες.^[16]

Έχουν παρατηρηθεί δύο υπερκαινοφανείς στον NGC 753.^[17] Τον πρώτο, που ονομάστηκε SN 1954E, ανακάλυψε ο Φριτς Τζβίκυ (Fritz Zwicky)^[18][19] στις 26 Σεπτεμβρίου 1954.^{[18][19][17][20]} Ο δεύτερος είναι ο AT 2018ddf και ανακαλύφθηκε στις 5 Ιουλίου 2018.^[17][21][22] Ο τύπος αμφότερων των υπερκαινοφανών είναι άγνωστος.^{[17][19][21][20][22]}

• Δεδομένα για το NGC 753 στα NGC/IC Database (Αγγλικά), SIMBAD (Αγγλικά), NASA Extragalactic Database (Αγγλικά), SEDS (Αγγλικά) και VizieR Service (Αγγλικά)
• Εικόνες του NGC 753 στο Aladin (Αγγλικά) και στο SkyView (Αγγλικά)

• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα NGC 753 στο Wikimedia Commons