Ωοζωοτoκία ονομάζεται μία πρακτική ορισμένων σπονδυλωτών, όπως ο καρχαρίας και η οχιά, και πολυάριθμα έντομα τα οποία κρατούν τα αυγά τους μέσα στο σώμα τους μέχρι να εκκολαφθούν και, τελικά, από το σώμα τους βγαίνουν μικρά. ^[1] Τα αυγά εκκολάπτονται στη σάλπιγγα μέσα στο σώμα της μητέρας τους και ο κρόκος και τα υγρά του ωαρίου εκκρίνονται από αδένες στα τοιχώματα της σάλπιγγας και τρέφουν τα έμβρυα. Τα μικρά εξακολουθούν να τρέφονται με τα απομεινάρια του κρόκου και τα υγρά της σάλπιγγας. Όπως και στη ζωοτοκία, τα μικρά γεννώνται ζωντανά και πλήρως λειτουργικά. Τα Ωοζωοτόκα ζώα είναι ανάμεσα στα ζωοτόκα(π.χ.μικρά φιδάκια) και τα ωοτόκα( π.χ.αυγουλάκια ).

• Πρόκεται γιά διάφορους τρόπους ανάπτυξης, όπου το αβγό, αμέσως μετά τη γέννηση, εγκαθίσταται σε μια κοιλότητα του σώματος της θηλυκιάς ή του αρσενικού και συνεχίζει εκεί την ανάπτυξή του.

Ο χώρος ανάπτυξης μπορεί να είναι η βραγχιακή κοιλότητα των ψαριών, ο φωνητικός σάκος αρσενικών βατράχων ή μια κοιλότητα σχηματισμένη ειδικά γι' αυτό τον σκοπό, όπως ο ραχιαίος ωόσακος των Κλαδοκεραιωτών Καρκινοειδών, η κοιλιακή επωαστική κοιλότητα της θηλυκιάς στις Περακαρίδες (Καρκινοειδή), ο κοιλιακός επωαστικός θύλακος του αρσενικού σε ορισμένα ψάρια —μόνιμος (Ιππόκαμπος) ή παροδικός (σακοράφα), ο μάρσιπος των καγκουρώ κ.ά.Στις περιπτώσεις αυτές εμφανίζονται δύο διαδοχικοί τοκετοί: ο πρώτος ωοτόκος και ο δεύτερος ζωοτόκος.

αφίδα^[2]

Έντομο κοινώς γνωστό ως ψείρα των φυτών ή σιταρόψειρα. Παρά πολλά είδη, που παίρνουν το όνομά τους από φυτά επάνω στα οποία αναπτύσσονται, ανήκουν στην οικογένεια των αφιδιδών η οποία υποδιαιρείται σε δύο υποοικογένειες: των αφιδινών και των χερμεσινών· στην τελευταία υπάγεται και η φυλλοξήρα.

2.πάπυρος larousse britannica