Χέρμαν φον Ζάλτσα
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	1170 (περίπου)[1][2][3] Bad Langensalza
Θάνατος	20  Μαρτίου 1239 Σαλέρνο
Τόπος ταφής	Απουλία
Χώρα πολιτογράφησης	Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία
Θρησκεία	Καθολικισμός
Θρησκευτικό τάγμα	Τεύτονες Ιππότες
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Γερμανικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχες	ΣΤ΄ Σταυροφορία
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Μέγας Μάγιστρος των Τευτόνων Ιπποτών (1239–1240)
Θυρεός
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Χέρμαν φον Ζάλτσα (γερμανικά: Hermann von Salza, π. 1170 - 1239) ήταν ο τέταρτος Μεγάλος Μάγιστρος του ιπποτικού τάγματος των Τευτόνων Ιπποτών, από το 1209 έως το 1239. Χάρη στη δράση του, το τάγμα αύξησε τον πλούτο, τη δύναμη και το κύρος του, αναδεικνυόμενο σε ισχυρή δύναμη της εποχής.

Ο Χέρμαν φον Ζάλτσα ήταν γόνος του Οίκου των Ζάλτσα, μιας οικογένειας ευγενών από το Bad Langensalza της Θουριγγίας. Τίποτα δεν είναι γνωστό για τη ζωή του, μέχρι το 1209, όταν και διαδέχεται τον Χάινριχ φον Τούνα, στην ηγεσία του Τάγματος των Τευτόνων Ιπποτών.

Μετά την έκκληση του βασιλιά Ανδρέα Β' της Ουγγαρίας, οδήγησε το τάγμα στη νοτιοανατολική Τρανσυλβανία, ώστε να προστατεύσει την περιοχή από τους Κουμάνους της κεντρικής Ασίας. Αφού νίκησε τους πολεμοχαρείς νομάδες, ίδρυσε ένα νέο κράτος, στο οποίο μετέφερε Γερμανούς αγρότες για να το αποικήσουν. Οι ευγενείς του ουγγρικού κράτους διαμαρτυρήθηκαν έντονα για την παρουσία του τάγματος, πείθοντας τον βασιλιά τους, να τους διώξει. Το 1224 ο Ανδρέας Β' αποκαλώντας τους «φωτιά κάτω από το πουκάμισο, ποντικό στο σακί, οχιά στον κόρφο»^[4] τους επιτέθηκε και εν τέλει τους απομάκρυνε. Εν τω μεταξύ, ο ίδιος ο φον Ζάλτσα, συνόδευσε τον αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Φρειδερίκο Β' Χοενστάουφεν στην ΣΤ' Σταυροφορία.

Γυρίζοντας στην Ευρώπη, ο φον Ζάλτσα βοήθησε στην άρση του αφορισμού του Φρειδερίκου Β' από τον πάπα Γρηγόριο Θ'. Το 1230, δέχτηκε την έκκληση του Κορράδου της Μαζοβίας για υποταγή των παγανιστών Πρώσσων, με αντάλλαγμα την επαρχία της Κουλμερλάνδης, καθώς και όσα εδάφη μπορούσε να κατακτήσει. Διέταξε επέλαση των ιπποτών του, μονάχα αφού διαβεβαιώθηκε και από τον Φρειδερίκο Β' και από τον πάπα Γρηγόριο Θ', ότι θα διατηρούσε τις περιοχές που θα κυρίευε. Μέχρι το 1236, όταν και πέτυχε την αφομοίωση των Αδελφών του Ξίφους στους Τεύτονες Ιππότες, τα εδάφη του τάγματος εκτείνονταν πέρα από τα όρια της Πρωσίας.

Ωστόσο, η δυσαρέσκεια των μελών του τάγματος, για τη διαρκή απουσία του Μάγιστρού τους μεγάλωνε και τελικά τον αποτράβηξαν από την πολιτική ζωή. Ο Χέρμαν φον Ζάλτσα δεν ανταποκρίθηκε εξίσου ως θρησκευτικός ηγέτης και το 1238 αποσύρθηκε στο Σαλέρνο, όπου και απεβίωσε στις 20 Μαρτίου 1239.

Ο Χέρμαν φον Ζάλτσα υπήρξε ικανότατος διπλωμάτης και πολιτικός της εποχής του. Περιγράφεται από ένα συγχρονό του ως:

"εύγλωττος, ευπροσήγορος, συνετός, προσεχτικός,

διορατικός και ένδοξος σε όλες του τις πράξεις"^[5]

Αποτέλεσε τον συνδετικό κρίκο ανάμεσα στον πάπα Γρηγόριο Θ' και τον αυτοκράτορα Φρειδερίκο Β' Χοενστάουφεν, εξασφαλίζοντας την εύνοια και των δύο. Έτσι, οι Τεύτονες Ιππότες απέκτησαν προνόμια και κύρος, αλλά και εδάφη στην Ιταλία, την Ελλάδα, τη Γερμανία και την Παλαιστίνη. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός, πως μετά τον θάνατό του το 1239, η ήδη τεταμένη σχέση μεταξύ των ισχυρών αυτών ανδρών χειροτέρευσε κατά πολύ.

• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Hermann von Salza στο Wikimedia Commons