Φερδινάνδος Α΄ του Λεόν
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	1016 (περίπου)[1] Ναβάρρα
Θάνατος	27  Δεκεμβρίου 1065 Λεόν
Τόπος ταφής	βασιλική του Αγίου Ισιδώρου στο Λεόν
Χώρα πολιτογράφησης	Βασίλειο της Λεόν
Θρησκεία	Καθολικισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Ισπανικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός βασιλιάς ηγεμόνας
Οικογένεια
Σύζυγος	Σάντσα του Λεόν (από 1033)[2]
Τέκνα	Ουρράκα της Θαμόρα[3] Σάντσο Β΄ της Καστίλης και Λεόν[3] Ελβίρα του Τόρο Αλφόνσος ΣΤ΄ του Λεόν και Καστίλης[4] Γκαρθία Β΄ της Γαλικίας
Γονείς	Σάντσο Γκαρθές Γ´ της Παμπλόνα και Μουνιαδόνα της Καστίλης
Αδέλφια	Γκαρθία Σάντσεθ Γ΄ της Παμπλόνα Ραμίρο Α´ της Αραγωνίας Γκονθάλο του Σοβράρμπε και της Ριβαγόρθα Χιμένα Σάντσεθ της Ναβάρας
Οικογένεια	Οίκος των Χιμένεθ
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχες	μάχη της Αταπουέρκα και μάχη του Ταμαρόν
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	King of León (iure uxoris) (1037–1065, Βασίλειο της Λεόν) Κόμης της Καστίλης (1029–1065, Κομητεία της Καστίλης)
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Φερδινάνδος Α΄ ο «Μέγας», ισπαν. Fernando I el Magno (π. 1015 - 24 Δεκεμβρίου 1065) από τον Οίκο των Χιμένεθ ήταν κόμης της Καστίλης (1029-37), βασιλιάς του Λεόν (1037-65) και -σύμφωνα με την παράδοση- ο πρώτος "αυτοκράτορας" της Ισπανίας (1056-65).

Ήταν ο τρίτος γιος τού Σάντσο Γ΄ της Παμπλόνα και της Μουνιαδόνας τού Οίκου Μπενί Μαμαδούνα, κόρης τού Σάντσο κόμη της Καστίλης. Μεταξύ των αδελφών του ήταν ο Γκονθάλο, η Χιμένα, κ.ά.

Σύμφωνα με τη διαθήκη τού πατέρα του αναγνώρισε τα πρωτεία τού δευτερότοκου αδελφού του Γκαρσία Γ΄ της Παμπλόνας/Ναβάρρας· ο μεγαλύτερος αδελφός του ήταν ο νόθος Ραμίρο Α΄ της Αραγωνίας. Το 1029 διαδέχθηκε τον αδελφό της μητέρας του Γκαρθία κόμη της Καστίλης. Το 1037 νίκησε τον Βερμούδο Γ΄ του Λεόν τού Οίκου των Αστουριών-Λεόν, σύζυγο της αδελφής του Χιμένας και αδελφό της συζύγου του Σάντσας και έγινε βασιλιάς.

Εγκαινίασε τον ρόλο της δυναστείας του, των Χιμένεθ, στη δυτική Ισπανία. Έπειτα από έναν αιώνα παρακμής του Λεόν, η άνοδός του ως εξέχοντος μεταξύ των χριστιανών ηγεμόνων της χερσονήσου μετατόπισε το κέντρο της εξουσίας και τού πολιτισμού δυτικότερα.

Με τη διαθήκη του άφησε στον πρωτότοκο Σάντσο Β΄ την Καστίλη, στον δευτερότοκο Αλφόνσο ΣΤ΄ το Λεόν και στον τρίτο γιο του Γκαρθία Β΄ τη Γαλικία, περιοχή που απέσπασε από το Λεόν. Η κόρες του έλαβαν πόλεις του Λεόν: η Ουρράκα τη Θαμόρα και η Ελβίρα το Τόρο.

Νυμφεύτηκε την Σάντσα των Αστουριών-Λεόν, κόρη τού Αλφόνσου Ε΄ του Λεόν και είχε τέκνα:

• Ουρράκα 1033/4-1101, κυρία της πόλης Θαμόρα.
• Σάντσο Β΄ 1036/8-1072, βασιλιάς της Καστίλης και μετά του Λεόν.
• Ελβίρα 1038/9-1101, κυρία της πόλης Τόρο.
• Αλφόνσος ΣΤ΄ π. 1040/1-1109, βασιλιάς του Λεόν και μετά του Λεόν & Γαλικίας.
• Γκαρθία Β΄ 1041/4-1090, βασιλιάς της Γαλικίας.

• García Gallo, Alfonso (1945). Reprinted in “Historia de España”, Florentino Pérez Embid, ed. (Madrid: 1953). "El imperio medieval español". Arbor (in Spanish). Madrid (4): 199–228. ISSN 0210-1963.
• López Ortiz, Jose (1942). "Las ideas imperiales en el medioevo". Revista Escorial (in Spanish). Madrid (6): 43–70. OCLC 6192204.
• Martínez Díez, Gonzalo (2007). Sancho III el Mayor Rey de Pamplona, Rex Ibericus (in Spanish). Madrid: Marcial Pons Historia. ISBN 978-84-96467-47-7.