Τουρκουάν
| Τουρκουέν | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| |||
  Τουρκουέν | |||
 | |||
| Χώρα | Γαλλία | ||
| Διοικητική υπαγωγή | διαμέρισμα της Λιλ | ||
| Διοίκηση | |||
| • Mayor of Tourcoing | Didier Droart (2017–2019)[1] | ||
| Έκταση | 15,19 km²[2] | ||
| Υψόμετρο | 24 μέτρα[3] | ||
| Πληθυσμός | 99.011 (1 Ιανουαρίου 2021)[4] | ||
| Ταχ. κωδ. | 59200[5] | ||
| Ζώνη ώρας | UTC+01:00 (επίσημη ώρα) UTC+02:00 (θερινή ώρα) | ||
| Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος | ||
 Σχετικά πολυμέσα | |||
.svg)
Η Τουρκουάν (γαλλικά: Tourcoing) είναι πόλη στη βόρεια Γαλλία, στα βελγικά σύνορα. Ορίζεται δημοτικά ως κοινότητα εντός του νομού Νορ.[6] Βρίσκεται στα βόρεια-βορειοανατολικά της Λίλλης, δίπλα στη Ρουμπαί. Η Τουρκουάν είναι το διοικητικό κέντρο δύο καντονιών και η τέταρτη μεγαλύτερη πόλη στη γαλλική περιοχή Ω-ντε-Φρανς, με πληθυσμό περίπου 97.000 κατοίκους.
Μαζί με τις πόλεις Λίλλη, Ρουμπαί, Βιλνέβ-ντ'Ασκ και άλλες ογδόντα έξι κοινότητες,[7] η Τουρκουάν είναι μέρος μιας μητροπολιτικής περιοχής με κέντρο τέσσερεις πόλεις και κατοικείται από περισσότερους από 1,1 εκατομμύρια ανθρώπους: η Ευρωπαϊκή Μητρόπολη της Λίλλης.[8][9][10] Σε μεγαλύτερο βαθμό, η Τουρκουάν ανήκει σε ένα τεράστιο αστικό συγκρότημα που σχηματίστηκε με τις βελγικές πόλεις Μουσκρόν, Κόρτρεϊκ και Τουρναί, που γέννησε τον πρώτο Ευρωπαϊκό Όμιλο Εδαφικής Συνεργασίας τον Ιανουάριο του 2008, την Ευρωμετρόπολη Λίλλη–Κόρτρεϊκ–Τουρναί με σύνολο λίγο περισσότερο από 2 εκατομμύρια κατοίκους.[11]
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η πόλη ήταν ο τόπος μιας σημαντικής νίκης για τη Γαλλία κατά τη διάρκεια των Πολέμων της Γαλλικής Επανάστασης. Ο Στρατάρχης Σαρλ Πισεγκρύ και οι στρατηγοί του, Ζόζεφ Σουάμ και Ζαν Βικτόρ Μορό, νίκησαν μια συνασπισμένη δύναμη βρετανικών και αυστριακών στρατευμάτων στη μάχη της Τουρκουάν στις 29 Φλορεάλ II (18 Μαΐου 1794).[12]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Tourcoing : Didier Droart: « J’ai voulu laisser un dernier message avant de mourir ».». (Γαλλικά) La Voix du Nord. Λιλ. 25 Ιανουαρίου 2019.
- ↑ 2,0 2,1 répertoire géographique des communes. Institut national de l'information géographique et forestière. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 3,0 3,1 répertoire géographique des communes. Institut national de l'information géographique et forestière. 2015. wxs-telechargement
.ign ..fr /83edtfdyqte031y0ra49d2e3 /telechargement /inspire /RGC-2015-01$RGC2015 /file /RGC2015 .7z - ↑ «Populations légales 2021» Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής και Οικονομικών Μελετών. 28 Δεκεμβρίου 2023.
- ↑ «Base officielle des codes postaux» La Poste. 1 Οκτωβρίου 2018.
- ↑ INSEE commune file
- ↑ Lecluyse, Frédérick (December 16, 2016). «MEL : on prend les mêmes ou presque et on recommence» (στα γαλλικά). Nord Éclair (Roubaix, F: La Voix du Nord, S.A.) 73 (349, ROUBAIX & SES ALENTOURS): 4. ISSN 1277-1422. «Bois-Grenier, Le Maisnil, Fromelles, Aubers et Radinghem-en-Weppes. Soit 6000 habitants supplémentaires pour une MEL qui compte désormais 90 communes…».
- ↑ Ezelin, Perrine (2 Απριλίου 2015). «European Metropole of Lille Local Action Plan» (PDF). Edinburgh, UK: CSI Europe URBACT. σελ. 3. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2015.
- ↑ URBACT (29 Μαΐου 2015). «Lille». Edinburgh, UK. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιουλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2015.
- ↑ Neveu, Clarisse (15 Δεκεμβρίου 2016). «Métropole Européenne de Lille : les vice-présidents et conseillers métropolitains délégués élus» [European Metropolis of Lille : elected vice-presidents and metropolitan delegate-councilors]. MEL. Communiqué de presse (στα Γαλλικά). Lille, F: Métropole Européenne de Lille. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2016.
La fusion, effective au 1er janvier 2017, acte un élargissement historique du territoire de la Métropole Européenne de Lille, passant de 85 à 90 communes pour près d'1.2 million d'habitants.
- ↑ Durand, Frédéric (12 Μαΐου 2015). «Theoretical framework of the cross border space production the case of the Eurometropolis Lille-Kortrijk-Tournai» (PDF). Luxembourg, L: EUBORDERSCAPES. σελ. 18. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2015.
- ↑ Soboul, Albert (1975). The French Revolution 1787–1799
. USA: Vintage. σελ. 404. ISBN 0-394-71220-X.
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
