Τάρχωνας
| Τάρχωνας | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Εθνικότητα | Ετρούσκοι |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Τήλεφος |
Στην Ετρουσκική μυθολογία ο Τάρχων και ο αδελφός του Τυρρηνός ήταν θρυλικοί ήρωες γιοι του βασιλιά της Μυσίας Τήλεφου που ίδρυσαν την Ετρουσκική Δωδεκάπολη. Ο Βυζαντινός συγγραφέας του 6ου αιώνα μ.Χ. Ιωάννης Λαυρέντιος ο Λυδός διακρίνει δύο πρόσωπα με το όνομα Τάρχων ο Πρεσβύτερος και ο γιος του Τάρχων ο Νεότερος.[1] Ο Τάρχων ο Πρεσβύτερος δέχτηκε την Ετρουσκική θρησκεία από τον Τάγη, ο Νεότερος πολέμησε στο πλευρό του Αινεία όταν έφτασε στην Ιταλία. Ο Τάρχων ο Πρεσβύτερος ήταν μάντης, έμαθε την τέχνη από τον Τυρρηνό, ίδρυσε την Ταρκυνία και την Ετρουσκική Δωδεκάπολη. Ο Λυδός δεν το αναφέρει αλλά η σύνδεση έγινε πριν τον Τζορτζ Ντένις.[2] Τα γραπτά του Λυδού έχουν το πλεονέκτημα της αξιοπιστίας αφού το τμήμα της Ετρουσκικής θρησκείας που αφορούσε τον Τάγη και οι διάλογοι του Τάρχωνα ήταν γραμμένοι σε «αυθεντικά Ιταλικά», που δεν τα γνώριζε, ήταν δύσκολο να τα διαβάσει και έπρεπε να τα μεταφράσει.
Στην Αινειάδα που έγραψε ο Βιργίλιος ο Τάρχων ήταν βασιλιάς των Τυρρηνών που οδήγησε τους Ετρούσκους σε συμμαχία εναντίον του Τούρνου και των υπόλοιπων Λατινικών φυλών.[3] Ο θρύλος ταιριάζει απόλυτα με τον Τάρχων τον Νεότερο που δραστηριοποιήθηκε όταν είχε λήξει ο Τρωικός Πόλεμος. Δεν έρχεται τίποτα από αυτά σε αντίθεση με τους Ετρουσκικούς θρύλους που έχουν όλοι δημιουργηθεί όταν ξεκίνησε η Εποχή του Σιδήρου γύρω στο 1000 π.Χ. Οι θρύλοι τονίζουν ότι ο Αινείας δεν ήταν Ετρούσκος, αλλά ήρθε στην Ετρουρία (το σημερινό Κορνέτο) από την ανατολή αμέσως μετά τα Τρωικά. Ο Στράβων στο έργο του Γεωγραφικά τον καταγράφει ως Τάρχων ή Τάρκων, στην Ετρουσκική γλώσσα μεταφράζεται ως "Ταρχούν".[4][5] Με το ίδιο όνομα εμφανίζονται στους ιστορικούς χώρους δύο από τους επτά πρώτους θρυλικούς βασιλείς στην Αρχαία Ρώμη: Ταρκύνιος ο Πρεσβύτερος και Ταρκύνιος ο Υπερήφανος από την οικογένεια Βακχιάδαι της Κορίνθου. Ο γλωσσολόγος συνδέει το όνομα του με τον Λουβικό θεό των καιρικών φαινομένων Τάρκων που λάτρευαν οι Χετταίοι.[6] Ο ίδιος θεός εμφανίζεται στην Σκανδιναβική μυθολογία ως Θωρ και στην Κελτική μυθολογία ως Ταρανίς.[7] Ο γλωσσολόγος Κάρλο ντι Σιμόνε απορρίπτει ωστόσο αυτή την σύνδεση.[8]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Lydus, Joannes Laurentius. "2.6.B". De Ostentis
- ↑ Dennis, George (2009) [1848]. Thayer, William (ed.). "Chapter XIX Tarquinii - The City". The Cities and Cemeteries of Etruria. London, Chicago: John Murray, University of Chicago. σ. 372
- ↑ Book VIII.506, 603; X.153, 290; XI.727, 746
- ↑ Στράβων, 5.2.2
- ↑ Bonfante, Giuliano; Bonfante, Larissa (2002). The Etruscan Language: an Introduction, Revised Edition. Manchester: University of Manchester Press. σ. 219
- ↑ Green, Alberto R. W. (2003). The storm-god in the ancient Near East. Winona Lake, Ind.: Eisenbrauns. σσ. 132–133
- ↑ Golan, Ariel (1991). Prehistoric religion : mythology, symbolism. Jerusalem. σσ. 75–76
- ↑ De Simone, Carlo (1982). Tischler, Johann (ed.). Serta Indogermanica. Festschrift für Günter Neumann zum 60. Geburtstag (in German). Innsbruck: Institut für Sprachwissenschaft der Universität Innsbruck. σσ. 401–402
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Emmy Patsi-Garin: Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας, εκδ. οίκος «Χάρη Πάτση», Αθήνα 1969, σελ. 685
- Dennis, George (2009) [1848], Thayer, William (επιμ.): "Chapter XIX Tarquinii - The City". The Cities and Cemeteries of Etruria. London, Chicago: John Murray, University of Chicago.
- Bonfante, Giuliano; Bonfante, Larissa (2002): The Etruscan Language: an Introduction, Revised Edition. Manchester: University of Manchester Press.
- Green, Alberto R. W. (2003): The storm-god in the ancient Near East, Winona Lake, Ind.: Eisenbrauns
- Golan, Ariel (1991): Prehistoric religion : mythology, symbolism, Jerusalem
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
