Σχέδιο Ράντκλιφ
| Ιστορία της Κύπρου |
|---|
Το σχέδιο Ράντκλιφ ή συνταγματικές προτάσεις Ράντκλιφ ήταν η πρόταση για λύση του Κυπριακού που κατέθεσε ο λόρδος Ράντκλιφ τo 1956. Προέβλεπε συνέχιση της βρετανικής κυριαρχίας στο νησί.
Το σχέδιο Ραντκλιφ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 1956, μαινόταν ο αγώνας της ΕΟΚΑ στην Κύπρο για Ένωση με την Ελλάδα, με τον τότε κυβερνήτη Τζον Χαρντιγκ να έχει παρει σκληρά μετρα για πάταξη του αντάρτικου.
Ο Ρανκλιφ ήρθε στην Κύπρο αρχικα στις στις 15 Ιουλίου 1956 όπου συναντήθηκε με τουρκοκύπριους πολιτικούς-οι ελληνοκύπριοι απέφυγαν συναντήσεις μαζί του καθότι του ανενδοτου αγώνα για ένωση.[1]
Στις 14 Νοεμβρίου, ο Ραντκλιφ υπέβαλε το σχέδιο στην αγγλική κυβέρνηση. Σύμφωνα με τον ιστορικό Χαινς Ρίχτερ, επρόκειτο για ενα φιλελεύθερο σύνταγμα στο οποίο πρότεινε τη δυαρχία νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας, με ενισχυμένη προστασία μειονοτήτων, ενώ άφηνε ανοικτό τον δρόμο για την αυτοδιάθεση.[2]
Ο Χαινς Ριχτερ αναφέρει πως το σύνταγμα προνοούσε ένα σύστημα δυαρχίας, όπου ο Κυβερνήτης θα είχε καθήκοντα για την εξωτερική πολιτική, άμυνα και εσωτερική ασφάλεια, ενώ τα υπόλοιπα θέματα, άπτονταν του Νομοθετικού Συμβουλίου το οποίο θα αποτελείτο από 24 Ελληνοκύπριους και 6 Τουρκοκύπριους, οι οποίοι θα εκλέγονταν.[3] Άλλοι έξι θα διορίζονταν από τον Κυβερνήτη.[4] Το σύνταγμα συνοδευόταν από τέσσερις όρους: α) η Κύπρος θα παρέμενε υπό βρετανική κυριαρχία, β) θα παρέμεναν στην Κύπρο οι στρατιωτικές αγγλικές βάσεις, γ) Ο Κυβερνήτης θα ήταν υπεύθυνος για εξωτερική πολιτική και εσωτερική ασφάλεια δ) το σύστημα θα είχε φιλελεύθερο χαρακτήρα, για να εξασφαλιστεί αυτοκυβέρνηση με ρήτρες όμως για προστασία των μειονοτήτων[5]
Ο Χαινς Ρίχτερ σημειώνει επίσης πως μεγάλο μέρος του συντάγματος αφορούσε τις σχέσεις των δυο κοινοτήτων αφου παρείχε αρκετή προστασία στους Τουρκοκύπριους, όχι όμως αριθμητική αναβάθμιση στο Νομοθετικό Σώμα, όπως ζητούσαν, γιατί το θεωρούσε αντιδημοκρατικό.[6].
Αντιδράσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Ελληνική κυβέρνηση και αντιπολίτευση απέρριψαν το σχέδιο.[7] Αντιθέτως η Τουρκία όσο και οι τουρκοκύπριοι, βλέποντας πως άνοιγε τον δρόμο για διχοτόμηση, ήταν θετικά διακείμενοι απέναντι του.[8]
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Διασκεπτική συνέλευση
- ΕΟΚΑ
- Σχέδιο Μακμίλαν
- Σχέδιο Άτσεσον
- Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος Γ΄
- Ενωτικό δημοψήφισμα
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Ρίχτερ 2011, σελ. 563.
- ↑ Ρίχτερ 2011, σελ. 547.
- ↑ Γιάγκου 2014.
- ↑ Ρίχτερ 2013, σελ. 545.
- ↑ Ρίχτερ 2013, σελ. 544-5.
- ↑ Ρίχτερ 2013, σελ. 546.
- ↑ Ρίχτερ 2013, σελ. 558.
- ↑ Ρίχτερ 2013, σελ. 561.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ρίχτερ, Χάιντς Α. (2011). Ιστορία της Κύπρου, τόμος δεύτερος (1950-1959). Αθήνα: Εστία. ISBN 978-960-05-1502-2.
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
