Σπύρος Πιζάνης
| Σπύρος Πιζάνης | |
|---|---|
 | |
| Γέννηση | 1870 Κέρκυρα |
| Θάνατος | 1927 Ρώμη |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα Βασίλειο της Ιταλίας |
| Σπουδές | Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών |
| Ιδιότητα | ζωγράφος |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Σπύρος Πιζάνης (1870 - 1927) ήταν Έλληνας ζωγράφος από την Κέρκυρα.
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πατέρας του ήταν ο διακοσμητής Στέφανος Πιζάνης, στον οποίο, πολλές φορές είχε ανατεθεί η ρεστορασιόν των τοιχογραφιών του «Αχιλλείου» και του Δημοτικού Θεάτρου της Κέρκυρας.
Ο Πιζάνης σπούδασε στη Ρώμη. Ο Φώτος Γιοφύλλης που μας δίνει αρκετές πληροφορίες γι' αυτόν στην «Ιστορία της Νεοελληνικής Τέχνης», λέει ότι έκανε σπουδές και στην Αθήνα, στη Σχολή Καλών Τεχνών. Ο Γιοφύλλης μαθήτευσε στην ιδιωτική σχολή του Πιζάνη, που λειτούργησε από το 1905 έως το 1907. Πριν από το 1905, από το 1900 περίπου, ο Πιζάνης δίδασκε ζωγραφική στη βραδινή Σχολή της Κέρκυρας, που την επιχορηγούσε το Υπουργείο Παιδείας της Ιταλίας. Μαθητής του Πιζάνη εκείνο τον καιρό ήταν κι ο Επαμεινώνδας Θωμόπουλος, που μετά έγινε Ακαδημαϊκός. Ο Σπύρος Πιζάνης είναι ένας από τους ζωγράφους που, μαζί με τον Βικέντιο Μποκατσιάμπη και τον Περικλή Τσιριγώτη, φέρανε τον εμπρεσσιονισμό στην Ελλάδα...«μέσω Ιταλίας».
Στα 1907 φεύγει από την Κέρκυρα και πάει στη Σμύρνη, αναλαμβάνοντας εκεί τη διεύθυνση της Ιταλικής Σχολής, στην οποία δίδαξε ζωγραφική και σχέδιο. Στη Μικρασία έμεινε έως το 1920. Από κει, κατόπιν, με την οικογένειά του, θα εγκατασταθεί στη Ρώμη αφοσιωμένος στην τέχνη του.
«Η τέχνη του Πιζάνη - γράφει ο ιστορικός Φ. Γιοφύλλης - ήτανε η πιο προχωρημένη μέσα στους γύρω του Κερκυραίους ζωγράφους. Τα ύπαιθρά του έχουν ατμόσφαιρα και φως και είναι εξαιρετικά αποδομένα». Είτε με λάδι, είτε με ακουαρέλα δουλεύει ο Πιζάνης, πάντα διαφαίνεται το ενδιαφέρον του για το χρωματικό αποτέλεσμα. Στο έργο του «Μπουνάρ», όπως και στη «Γέφυρα του Σεβδίκιοϊ», οι αναζητήσεις του εκφράζουν σαφώς απόψεις χρωματικές. Οι βενετσιάνικες ακουαρέλες του,που μερικές βρίσκονται στη Δημοτική Πινακοθήκη της Κέρκυρας, κρατούν κείνη την υγρασία του θέματος και της ύλης τους.
Έργα του Πιζάνη βρίσκονται σκόρπια σήμερα, εκτός από την Κέρκυρα, στη Σμύρνη, την Άγκυρα, τη Γένοβα κι αλλού. Τα περισσότερα, όμως, υπάρχουν στη Ρώμη, όπου έζησε έως το τέλος της ζωής του. Πέθανε το 1927.
Ο γιος του Σπ. Πιζάνη, ο Βιττόριο Πιζάνι, ήταν κι αυτός ένας πολύ γνωστός στην Ιταλία ζωγράφος. Συνεργάστηκε επί χρόνια με την εβδομαδιαία επιθεώρηση Λα Τριμπούνα Ιλλουστράτα, στα εξώφυλλα της οποίας εικονογραφούσε τα επίκαιρα διεθνή γεγονότα. Από τα αντιπροσωπευτικά του έργα είναι η σύνθεση Η καταβύθιση του αυστριακού θωρηκτού «Βίριμπους Ουνίτις» για την οποία τιμήθηκε με βραβείο του ιταλικού κράτους.
Πηγέ ς
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Φ. Γιοφύλλης: «Ιστορία της Νεοελληνικής Τέχνης» 1963
- Τ. Σπητέρης: «3 αιώνες ελληνικής τέχνης» 1979
- Γ. Κάρτερ: «Ανιχνεύσεις και εκτιμήσεις» 1998
- Στ. Λυδάκη: «Λεξικό» σσ. 352-353 κ.α.
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
