Σουζούκι Χαρουνόμπου
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	鈴木春信 (Ιαπωνικά)
Γέννηση	1724[1] Έντο[2][3]
Θάνατος	8  Ιουλίου 1770[4][5][6] Έντο[7][3]
Εθνικότητα	Ιάπωνες[2][8]
Χώρα πολιτογράφησης	Ιαπωνία[9]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Ιαπωνικά[10]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	καλλιτέχνης ούκιγιο-ε[2] ξυλογράφος[6] εικονογράφος[11]
Περίοδος ακμής	1829[12]
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Σουζούκι Χαρουνόμπου (ιαπωνικά: 鈴木春信‎‎, 1724 – 8 Ιουλίου 1770) ήταν Ιάπωνας καλλιτέχνης της παραδοσιακής τέχνης της ξυλογραφίας ουκίγιο-ε. Ήταν πρωτοπόρος στο είδος του αφού κατάφερε να δημιουργήσει μια ειδική αυτοματοποιημένη τεχνική πολύχρωμων ξυλογραφιών, τη νισίκι-ε, που έφερε επανάσταση στον τρόπο παραγωγής αφισών ουκίγιο-ε, καθιστώντας έτσι όλες τις παλιές δίχρωμες ή τρίχρωμες τεχνικές παρωχημένες. Ο Χαρουνόμπου χρησιμοποίησε πολλές ειδικές τεχνικές με θεματολογία που ποικίλλει, από κλασικά ποιήματα έως απεικονίσεις καλλονών της εποχής του. Όπως άλλοι καλλιτέχνες της εποχής του δημιούργησε πολλά έργα σούνγκα. Πολλοί καλλιτέχνες κατά τη διάρκεια της ζωής του και μετά το θάνατό του αντέγραψαν τις τεχνικές και τα έργα του.

Παρότι πολλοί ιστορικοί τέχνης εικάζουν ότι ήταν από το Κιότο, το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς του είναι στο στυλ του Έντο (σημερινό Τόκιο). Η δουλειά του δείχνει επιρροές από πολλούς καλλιτέχνες όπως ο Τόριι Κιγιομίτσου, ο Ισικάγουα Τογιονόμπου, από τη Σχολή Καγουαμάτα και τη σχολή Κανό. Όμως την μεγαλύτερη επιρροή στο έργο του Χαρουνόμπου ήταν ο ζωγράφος Νισικάουα Σουκενόμπου που ήταν ο δάσκαλός του.

Ο Χαρουνόμπου ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του στη Σχολή Τόριι, όπου δημιούργησε πολλά έργα που, παρά το ότι ήταν έντεχνα, δεν ήταν καινοτόμα αρκετά και δεν ξεχώρισαν. Η ανάμιξή του με μία ομάδα διανοούμενων σαμουράι ήταν ο καταλύτης για να καταπιαστεί με νέες τεχνικές και είδη τέχνης.

Το 1764, υποβοηθούμενος από τις κοινωνικές του συνδέσεις επιλέχθηκε να βοηθήσει κάποιους σαμουράι στην παραγωγή ενός ερασιτεχνικού ε-γκογιόμι (δηλαδή αναμνηστικού ημερολογίου). Τα ημερολόγια αυτά που είχαν τους υπολογισμούς του σεληνιακού ημερολογίου στις εικόνες τους ήταν τα πρώτα νισίκι-ε (υφασμάτινα έντυπα). Ο Χαρουνάμπου, χάρη στην γενναιοδωρία των σαμουράι προστατών, μπόρεσε να δημιουργήσει τα ημερολόγια αυτά με τα καλύτερα υλικά που μπορούσε να βρει. Χρησιμοποίησε ξύλο κερασιάς αντί για κατάλπα, τα πιο ακριβά χρώματα σε μεγάλες ποσότητες για να προσδώσει την ψευδαίσθηση της διαφάνειας στα έργα του. Τα έργα νισίκι-ε σε αντίθεση με προηγούμενα έργα άλλων καλλιτεχνών ήταν πλήρως έγχρωμα.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1760, ο Χαρουνόμπου ήταν ο κύριος παραγωγός εντύπων για ηθοποιούς Καμπούκι στο Έντο. Κάποιες φορές το όνομα του πάτρωνα του εμφανιζόταν δίπλα από το δικό του, πράγμα που αποτελούσε νεωτερισμό για την εποχή του.

Μεταξύ του 1765 και 1770 δημιούργησε πάνω από 20 εικονογραφημένα βιβλία και πάνω από 1.000 έγχρωμα έντυπα μαζί με έναν μεγάλο αριθμό ζωγραφιών. Στο τέλος της καριέρας του θεωρείται σαν ο δάσκαλος του ουκίγιο-ε και τα έργα του μιμήθηκαν καλλιτέχνες για πολλά χρόνια μετά το θάνατό του όπως ο Χιροσίτζε. Το στυλ του ξεπεράστηκε μόνο από καλλιτέχνες όπως ο Κατσουκάουα Σουνσό και ο Τόριι Κιγιονάγκα

Το προσωπικό ύφος του Χαρουνόμπου ήταν μοναδικό από πολλές απόψεις. Οι φιγούρες του είναι πολύ λεπτές και φωτεινές· κάποιοι κριτικοί ισχυρίζονται ότι μοιάζουν σαν παιδιών. Ο Ρίτσαρντ Λέιν (Richard Lane) αναφέρει ότι «Ο Χαρουνόμπου κατάφερε να αποτυπώσει την αιώνια κοριτσίστικη φύση σε ασυνήθιστα και ποιητικά μοτίβα».^[13] Σε όλες του τις συνθέσεις είναι το συνολικό αποτέλεσμα που ενδιέφερε τον Χαρουνόμπου και ποτέ οι λεπτομέρειες που μπορεί να επισκίαζαν το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα.

Ο Χαρουνόμπου θεωρείται επίσης ένας από τους καλλιτέχνες που απεικόνισαν καλύτερα την καθημερινή ζωή στο Έντο. Τα θέματά του δεν ήταν περιορισμένα στους παλαιστές του σούμο, τους ηθοποιούς και τους καλλιτέχνες, αλλά περιελάμβαναν πωλητές του δρόμου, παιδιά για τα θελήματα και πολλούς άλλους που βοηθούσαν την περιγραφή της εποχής εκείνης.

Πολλά από τα έργα του έχουν ένα άκαμπτο μονόχρωμο φόντο, μια τεχνική που ονομάζεται τσουμπούσι. Με την τεχνική αυτή, το χρωματικό φόντο δίνει τον τόνο για όλη την εικόνα. Παρότι πολλοί άλλοι καλλιτέχνες χρησιμοποίησαν την τεχνική αυτή ο Χαρουνόμπου θεωρείται σαν αυτός που την χρησιμοποίησε με την μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα και τα καλύτερα αισθητικά αποτελέσματα.

• Waterhouse, David B. "Harunobu." Kodansha Encyclopedia of Japan (vol. 3); Tokyo: Kodansha Ltd. 1983.

• Suzuki Harunobu at Hill-Stead Museum, Farmington, Connecticut

π • σ • ε Καλλιτέχνες Ουκίγιο-ε Γιαναγκάουα Σιγλενόμπου Γιοσιίκου Γιοσικάζου Γιοσιτόρα Γιοσιτόσι Γιοσιφούτζι Ισικάγουα Τογιονόμπου Κανό Μασανόμπου Κανό Εϊτόκου Κανό Μοτονόμπου Κανό Σανσέτσου Κανό Χιντεγιόρου Κανό Σανράκου Κανό Εινό Κανό Ταν'γιού Κανό Χογκάι Κατσουκάουα Σουνσό Κιγιομίτσου Κιταγκάουα Ουταμάρο Κουνιμάσα Κουνισάντα Κουνιτσίκα Κοτσόρο Νισικάουα Σουκενόμπου Ογκούρι Σοταν Ουταγκάουα Κουνιγιόσι Μιγιαγκάουα Ισσό Ουταμάρο Σουζούκι Χαρουνόμπου Τογιοκούνι Τόσι Γιοσίντα Τσομπούν Σαέσι Σαράκου Σουνκό Τογιοχάρου Τογιοχίρο Τομιόκα Εισεν Τοριγιάμα Σέκιεν Τοριι Κιγιονάγκα Τοριι Κιγιομίτσου Χασιμότο Γκαχό Χιρόσι Γιοσίντα Χιρόσιγκε Χισικάουα Μορονόμπου Χοκουσάι