Η Ρούμπα είναι ένας αστικός χορός που έγινε διεθνώς γνωστός από τις αρχές του 20ου αιώνα. Φέρεται να είναι επηρεασμένος από αφρικάνικούς χορούς και να σχετίζεται με το είδος της αφρό-κουβανικής μουσικής.

Ο χορός ρούμπα φέρεται με δύο εκδοχές (παραλλαγές): α) σε αργό ρυθμό, (γιάμπου ή γιαμπού) που βασίζεται στο κουβανέζικο αργό "σον" και β) στο γρήγορο ξέφρενο βραζιλιάνικο ρυθμό (γκούα-γκουάνκο). Τα βήματα και στις δύο εκδοχές είναι τα ίδια, η διαφορά τους είναι μόνο στο λίκνισμα των γοφών διατηρώντας όμως το κορμί και στις δύο περιπτώσεις ίσιο.

Οι μουσικές επιρροές της ρούμπας είναι από την μουσική των αφρικανών σκλάβων στην Κούβα και την μουσική των Ισπανών. Η Ρούμπα αναπτύχθηκε στην περιοχή της Αβάνας και Ματανζάς στο τέλος του 19ου αιώνα. Επειδή ήταν ένας πολύ ενεργητικός αφρό-κουβανικός χορός, συχνά απαγορεύονταν ως επικίνδυνος στους σκλάβους που τον χόρευαν. Η Ρούμπα χορεύεται σήμερα κυρίως στην Κούβα.

Τα βασικά στυλ Ρούμπας είναι το Γιάμπου (Yambú) που είναι το πιο παλιό και αργό στυλ και χορεύεται κυρίως από άτομα μεγάλης ηλικίας, το Γκουαγκουάνκο (Guaguancó) που είναι το πιο διαδεδομένο στυλ και χορεύεται σε γρήγορους έντονους ρυθμούς, όπως και το στυλ Κολομβίας (Columbia).

Ο χορός που διδάσκεται σε αρκετές σχολές χορού ως Ρούμπα δημιουργήθηκε από τον χορευτή Pierre Zurcher Margolie που πήγε στην Κούβα το 1952 για να μελετήσει τους χορούς που χορεύουν οι Κουβανοί.^[1] Εκεί είδε τον χορό που ονομάζουν οι Κουβανοί Μπολερό-Σον. Για καλύτερη προώθηση (marketing) του χορού που άρχισε να διδάσκει, χρησιμοποίησε την ονομασία Ρούμπα ως ένα πιο εύηχο όνομα, για έναν χορό που είναι εντελώς διαφορετικός από τον Κουβανικό χορό Ρούμπα.

Σημειώνεται ότι ως Ρούμπα αναφέρεται συχνά και ο χορός Μπολερό, ένας ιδιαίτερα αργός χορός, που είναι εντελώς διαφορετικός από την Ρούμπα, που διδάσκεται στις σχολές χορού λάτιν. Επίσης με την ίδια ονομασία "ρούμπα" υφίσταται και αφρικανική ποπ μουσική, η οποία ουδεμία έχει σχέση με τον χορό Ρούμπα, αλλά ούτε με τον χορό Μπολερό.