Ο Πόλεμος του Λιβάνου το 1982 ή Επιχείρηση Ειρήνη για τη Γαλιλαία, όπως ονομάστηκε από το Ισραήλ, στην ιστοριογραφία τού οποίου ονομάστηκε μετέπειτα Πόλεμος του Λιβάνου και Πρώτος Πόλεμος του Λιβάνου, ήταν η ένοπλη σύρραξη που ξεκίνησε με την εισβολή του ισραηλινού στρατού στα εδάφη του νοτίου Λιβάνου. Η εισβολή είχε αφορμή την απόπειρα δολοφονίας του ισραηλινού πρέσβη στις Η.Π.Α Σλόμο Αργκόβ από την εξτρεμιστική παλαιστινιακή οργάνωση του Αμπού Νιντάλ, η πραγματική όμως αιτία υπήρξε η εκκαθάριση των βάσεων της Ο.Α.Π που βρίσκονταν στο έδαφος του Λιβάνου, αφαιρώντας έτσι από την Ο.Α.Π την εδαφική βάση που είχε αποκτήσει στη Χώρα των Κέδρων, ώστε να διασπαρούν οι δυνάμεις της, να εξασθενίσει η ηγεσία της και να ακολουθήσει την οδό της υποταγής.^{[εκκρεμεί παραπομπή]}

Στη σύρραξη ενεπλάκησαν και δυνάμεις της Συρίας η οποία είχε αναλάβει την προστασία του Λιβάνου από το Ισραήλ και έπαιζε σπουδαίο ρόλο στα πολιτικά πράγματα τής μικρής αυτής χώρας. Μετά από σκληρότατες μάχες και μεγάλης έντασης αντίσταση, μαχόμενο εναντίον των λιβανέζικων δυνάμεων, των παλαιστίνιων προσφύγων και των συριακών ενισχύσεων, το Ισραήλ κατέλαβε το νότιο Λίβανο περικυκλώνοντας τις δυνάμεις της Ο.Α.Π και τμήματα των συριακών δυνάμεων. Περικυκλωμένες στο δυτικό τομέα της πόλης της Βηρυτού και υποκείμενες σε ανελέητους και συνεχείς βομβαρδισμούς, οι δυνάμεις της Ο.Α.Π και οι σύμμαχοί τους σύρθηκαν σε διαπραγματεύσεις για την εκκένωση του Λιβάνου υπό την επίβλεψη του ειδικού απεσταλμένου του Ο.Η.Ε Φιλίπ Χαμπίμπ και την προστασία διεθνών ειρηνευτικών δυνάμεων.