Γαλλική Αυτοκρατορία Empire Français ← 1804 – 1815 →
Σημαία Εθνόσημο
Εθνικό σύνθημα: Liberté, Ordre Public Ελευθερία, Δημόσια Τάξη
Εθνικός ύμνος: "Chant du départ"
Η γαλλική αυτοκρατορία με την αποικιακή ιδιοκτησία της το 1812
Πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη	Παρίσι 48°51′24″N 2°21′07″E / 48.856578°N 2.351828°E / 48.856578; 2.351828
Επίσημες γλώσσες	Γαλλικά
Θρησκεία	Ρωμαιοκαθολικισμός
Πολίτευμα	Απόλυτη Μοναρχία
Νόμισμα	Γαλλικό Φράγκο

Τμήμα μιας σειράς λημμάτων
Ιστορία της Γαλλίας
Προϊστορία Παλαιολιθική περίοδος Μεσολιθική περίοδος Νεολιθική περίοδος Χαλκολιθική περίοδος Εποχή του Χαλκού Εποχή του Σιδήρου
Αρχαία ιστορία Ελληνικές αποικίες   Κελτική Γαλατία   μέχρι 50 π.Χ. Ρωμαϊκή Γαλατία 50 π.Χ. – 486 μ.Χ.
Πρώιμος μεσαίωνας Φράγκοι   Μεροβίγγειοι 481–751 Καρολίγγειοι 751–987
Μεσαίωνας Καπετίδες 987–1328 Βαλουά 1328–1498
Πρώιμη νεότερη Παλαιό Καθεστώς Βαλουά-Ορλεάνη 1498–1515 Βαλουά-Ανγκουλέμ 1515–1589 Βουρβόνοι 1589–1792
19ος αιώνας Γαλλική Επανάσταση 1789–1799 Βασίλειο της Γαλλίας 1791–1792 Πρώτη Δημοκρατία 1792–1804 Πρώτη Αυτοκρατορία 1804–1814 Παλινόρθωση 1814–1830 Ιουλιανή Μοναρχία 1830–1848 Δεύτερη Δημοκρατία 1848–1852 Δεύτερη Αυτοκρατορία 1852–1870 Τρίτη Δημοκρατία 1870–1940
20ός αιώνας Τρίτη Δημοκρατία 1870–1940 Ελεύθερη Γαλλία Γαλλία Βισύ 1940–1944 Προσωρινή κυβέρνηση 1944–1946 Τέταρτη Δημοκρατία 1946–1958 Πέμπτη Δημοκρατία 1958–τώρα
Ιστορία
Γαλλία
π σ ε

Πρώτη Γαλλική Αυτοκρατορία (γαλλ. Premier Empire) ονομάζεται η περίοδος της γαλλικής ιστορίας από το 1804 έως το 1815, υπό τον Ναπολέοντα Α΄ Βοναπάρτη ως «Αυτοκράτορα των Γάλλων».

Με το πραξικόπημα της 9ης Νοεμβρίου 1799 (η «18η Μπρυμαίρ»), ο Ναπολέων έθεσε τέρμα στο Διευθυντήριο και πήρε την εξουσία αρχικά ως Πρώτος Ύπατος της Γαλλικής Δημοκρατίας, αλλά στις 2 Δεκεμβρίου 1804 στέφθηκε μόνος του Αυτοκράτορας των Γάλλων (γαλ. Empereur des Français).

Το 1804 έγινε συνωμοσία για την ανατροπή του Ναπολέοντα και την επαναφορά των Βουρβόνων. Η αποτυχία της συνωμοσίας απετέλεσε ευκαιρία, να προσφερθεί στον Ναπολέοντα ο τίτλος του αυτοκράτορα με γνωμοδότηση της γερουσίας, το κείμενο της οποίας είχε συντάξει προηγουμένως ο ίδιος. Η ανακήρυξη της χώρας σε αυτοκρατορία εγκρίθηκε από λαϊκή ψηφοφορία. Η στέψη έγινε στην Παναγία των Παρισίων στις 2 Δεκεμβρίου 1804, ημέρα που θεωρείται η αρχή της Πρώτης Γαλλική Αυτοκρατορία. Στο αποκορύφωμά της, η αυτοκρατορία είχε υπό την κατοχή της τα εδάφη των Κάτω Χωρών και το στέμμα της Ιταλίας που είχε πάρει ο Ναπολέων (αν και μόνο το βόρειο κομμάτι είχε προσαρτηθεί κατευθείαν στην αυτοκρατορία). Στην πραγματικότητα ο Ναπολέων εξουσίαζε σχεδόν όλη τη δυτική Ευρώπη αλλά μην μπορώντας να την ελέγξει τη μοίρασε σε συγγενικά του πρόσωπα. Βασιλιάς της Ισπανίας έγινε ο αδελφός του Ιωσήφ, βασιλιάς της Νάπολης ο στρατηγός (και γαμπρός του Μυρά), ο άλλος του αδελφός Λουδοβίκος έγινε βασιλιάς του Βελγίου, ο μικρότερος αδελφός του βασιλιάς της Βεστφαλίας και ονόμασε τoν γιο του βασιλέα της Ρώμης.

Η σειρά των πολέμων, που έκανε η Γαλλία μέχρι το 1813, με τελευταίο τον πόλεμο κατά της Ρωσίας το 1812, αλλά και η συντριπτική ήττα στη Λειψία («Μάχη των Εθνών», 16-19 Οκτωβρίου 1813) οδήγησαν στην κατάρρευση. Στις 6 Απριλίου 1814 ο Ναπολέων υπέγραψε στο Φονταινεμπλώ την παραίτησή του και του επετράπη να αποσυρθεί στη νήσο Έλβα.

Με τις ενέργειες του Ταλεϋράνδου και του Τσάρου Αλεξάνδρου της Ρωσίας έγινε και η παλινόρθωση των Βουρβόνων.