Το πράσινο δεν είναι ένα από τα βασικά χρώματα, δεδομένου ότι είναι αποτέλεσμα της ανάμιξης του μπλε με το κίτρινο. Είναι το κυρίαρχο χρώμα στη φύση καθώς συναντάται σε όλα σχεδόν τα φυτά λόγω της χλωροφύλλης. Αποτελεί το χρώμα των περισσότερων φυτών, δέντρων και των φυλλωμάτων τους, ενώ τέτοιο χρώμα έχει και το σμαράγδι. Το πράσινο αντιστοιχεί σε μήκος κύματος από 495 έως 570 νανόμετρα.

Η ετυμολογία της λέξης στα ελληνικά προέρχεται από το χρώμα του πράσου, ενώ σε αρκετές γλώσσες η λέξη για το πράσινο και το μπλε είναι κοινή.

Πράσινο είναι ονομασία μιας αδιάλυτης στο νερό χρωστικής, ενός χρώματος ή μιας λάκκας, των οποίων το χρώμα είναι μεταξύ του γαλάζιου και του κίτρινου του ορατού φάσματος ανάλυσης του ηλιακού φωτός. Υπάρχουν πολλά αποχρώσεις από πράσινα χρώματα. Ανάμεσα σε αυτά μπορούμε να αναφέρουμε τα εξής:

α) το πράσινο αλιζαρίνης-κυανίνης G. Είναι από τα όξινα χρώματα των σουλφοξέων των αμινοανθρακικονών, που χρησιμοποιείται για τη βαφή των υφασμάτων από μαλλί.

β) το πράσινο του μαλαχίτη. Χρησιμοποιείται για τη βαφή των υφασμάτων από βαμβάκι, του χαρτιού κλπ.

γ) το πράσινο το λαμπρό, το οποίο είναι αιθυλοπαράγωγο του πράσινου του μαλαχίτη.

Στα ανόργανα πράσινα χρώματα μπορούν να αναφερθούν το πράσινο του καδμίου, το πράσινο του ορυκτού μαλαχίτη κλπ.

Το χρώμα αυτό είναι συνδεδεμένο με ποικίλους συμβολισμούς. Κατεξοχήν με τη φύση, την ελπίδα, τη νεότητα και την άνοιξη, επειδή είναι η εποχή του έτους που αρχίζει να ανθίζει πάλι η βλάστηση.

Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα των κοινωνικών διαχωρισμών, ήταν το χρώμα που χρησιμοποιούταν από την τραπεζιτική, την εμπορική τάξη και γενικά τις αστικές μεσαίες, οικονομικά δραστήριες, μη αριστοκρατικές τάξεις (ευγενείς, κλήρος και αυλικοί).

Μέχρι και σήμερα χρησιμοποιείται ως σήμα ασφάλειας, ηρεμίας, θετικότητας και άδειας (π.χ. πράσινη κάρτα, πράσινο φανάρι κτλ). Στην πολιτική, είναι περισσότερο συνδεδεμένο με τα οικολογικά κινήματα και κόμματα. Ακόμα, χρησιμοποιείται από πολλούς στρατούς ξηράς, είτε μόνο του είτε σε στολή παραλλαγής για κάλυψη, λόγω της συνάφειάς του με τα χρώματα της φύσης.

Στο χώρο του αθλητισμού, το πράσινο χρώμα, μόνο του ή σε συνδυασμό με κάποιο άλλο, ταυτίζεται με την υποστήριξη σε συγκεκριμένους συλλόγους (πράσινοι κλπ.) ή εθνικές ομάδες (Βόρεια Ιρλανδία).

• Michael Kröger: Grün stört. Im Fokus einer Farbe. Marta Herford, Herford 2016, ISBN 978-3-938433-24-9 (Ausstellungskatalog).
• Heller, Eva (2006). Wie Farben wirken. Farbpsychologie, Farbsymbolik, Kreative Farbgestaltung. Auflage. Rowohlt, Reinbek bei Hamburg 2006, ISBN 3-499-61960-1, S. 71–85 (Seiten=71–85) [Erstausgabe: 1999].
• Heller, Eva (2009). Psychologie de la couleur – Effets et symboliques. Pyramyd (French translation). ISBN 978-2-35017-156-2.
• Gage, John (1993). Colour and Culture – Practice and Meaning from Antiquity to Abstraction. Thames and Hudson (Page numbers cited from French translation). ISBN 978-2-87811-295-5.
• Gage, John (2006). La Couleur dans l'art. Thames and Hudson. ISBN 978-2-87811-325-9.
• Varichon, Anne (2000). Couleurs – pigments et teintures dans les mains des peuples. Seuil. ISBN 978-2-02084697-4.
• Lichtenfeld, Stephanie (2012). "Fertile Green: Green Facilitates Creative Performance" (PDF). Personality and Social Psychology Bulletin. 38 (6): 784–97. doi:10.1177/0146167212436611. PMID 22427383. S2CID 13101980.

• Λεξιλογικός ορισμός του πράσινο στο Βικιλεξικό
• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Green στο Wikimedia Commons