Ο Ορφισμός αποτελεί καλλιτεχνικό ρεύμα που αναπτύχθηκε στο Παρίσι την σύντομη περίοδο 1912-1914 στη ζωγραφική.

Ο όρος επινοήθηκε από τον Γάλλο ποιητή Γκυγιώμ Απολλιναίρ προκειμένου να περιγράψει το λυρισμό των έργων του ζωγράφου Ρομπέρ Ντελωναί και της Σόνιας Ντελωναί αποτελεί αναφορά στον Ορφέα της ελληνικής μυθολογίας.^[1] Ο Ντελωναί θεωρείται ο σημαντικότερος εκπρόσωπος του ορφισμού μαζί με τους Σόνια Ντελωναί, Φράντισεκ Κούπκα, αδέλφια Ντυσάν (βλ. Μαρσέλ Ντυσάν) και Roger de la Fresnaye.

Το ρεύμα του Ορφισμού συνδέθηκε με το κίνημα του Κυβισμού και μάλιστα συχνά χρησιμοποιείται και ο όρος Ορφικός κυβισμός. Το στοιχείο που διαφοροποιεί τα έργα της σχολής του ορφισμού από τα αντίστοιχα κυβιστικά, είναι η χρήση έντονων χρωμάτων και χρωματικών αντιθέσεων. Επιπλέον ο ορφισμός δεν χαρακτηρίζεται από την αυστηρότητα της κυβιστικής φόρμας. Κοινό χαρακτηριστικό τους είναι η αφαιρετική προσέγγιση των θεμάτων. Το ρεύμα του Ορφισμού διακόπηκε περίπου την περίοδο του Α' Παγκοσμίου πολέμου αλλά θεωρείται πως παρά την πολύ μικρή διάρκεια του, πρόλαβε να επηρεάσει αρκετούς καλλιτέχνες. Αρκετοί από τους Γερμανούς εξπρεσιονιστές ήρθαν σε επαφή με τα έργα των ορφιστών και υιοθέτησαν στοιχεία του ύφους τους. Ο ίδιος ο Πάουλ Κλέε συνάντησε τον Ντελωναί στο Παρίσι το 1912.

• Μοντέρνα τέχνη
• Κυβισμός
• Εξπρεσιονισμός

• Από τη συλλογή Guggenheim
• Φωτογραφικό πρακτορείο Εθνικών Μουσείων (Agence photographique de la réunion des Musées nationaux)