Η ξήρανση είναι η διαδικασία κατά την οποία επιτυγχάνεται αφαίρεση της υγρασίας που περιέχει ένα σώμα. Η αφαίρεση της περιεχόμενης υγρασίας μπορεί να είναι είτε μερική είτε ολική. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται για την ξήρανση μπορεί να είναι ή φυσικές ή μηχανικές. Η ξήρανση αφορά στερεά ή ημιστερεά σώματα ή μετατροπή των υγρών σε στερεή μορφή, με την αφαίρεση υγρασίας (π.χ. απορρυπαντικά σε σκόνη). Η ξήρανση βρίσκει εφαρμογή σε διάφορους τομείς. Για παράδειγμα, ξήρανση μπορεί να εφαρμοστεί στο ξύλο, αλλά μπορεί να εφαρμοστεί και στα τρόφιμα.

• Ξήρανση με εκνέφωση: Πρόκειται για τη μέθοδο με την οποία ένα υγρό ή ασβεστώδες μείγμα μετατρέπεται σε μορφή σκόνης με τη βοήθεια ενός θερμού αερίου. Χρησιμοποιείται κυρίως στην κατασκευή απορρυπαντικών και πραγματοποιείται σε ειδικό θάλαμο.
• Ξήρανση τυμπάνων: Κατά τη διαδικασία της ξήρανσης τυμπάνων, το υλικό που θέλουμε να υποστεί ξήρανση καλύπτει τα θερμά τύμπανα του θαλάμου ξήρανσης και προσκολλάται σε αυτά. Για παράδειγμα, αν επιθυμούμε τη δημιουργία γάλακτος σε σκόνη, αλείφουμε τα θερμά τύμπανα με μια λεπτή στρώση γάλακτος και ύστερα από λίγο αφαιρούμε με μια σπάτουλα την κρούστα που έχει δημιουργηθεί.

Στα τρόφιμα, η ξήρανση πραγματοποιείται για να διατηρούνται περισσότερο διάστημα φρέσκα. Κατά τη διαδικασία της ξήρανσης τροφίμων αφαιρείται από τα τρόφιμα η υγρασία, η οποία συνήθως οδηγεί στην αποσύνθεση και στη σταδιακή σήψη τους. Μετά την ξήρανση η περιεκτικότητα των τροφίμων σε νερό περιορίζεται στο 5 με 25%. Αν και ξήρανση είναι μια μέθοδος διατήρησης των τροφίμων, ωστόσο μπορεί να οδηγήσει σε μικρή απώλεια θρεπτικών συστατικών. Για την ξήρανση των τροφίμων συνήθως χρησιμοποιούνται οι εξής μέθοδοι: Ξήρανση με αποξηραντή, στην οποία χρησιμοποιούνται ανεμιστήρες θερμότητας, οι οποίοι φυσούν ζεστό αέρα πάνω από τα τρόφιμα. Ξήρανση σε φούρνο, στον οποίο τοποθετούνται τα τρόφιμα. Χρειάζεται όμως μεγάλη προσοχή στη θερμοκρασία την οποία θα χρησιμοποιήσουμε, για να μην κάψουμε τα τρόφιμα.^[1]