Συντεταγμένες: 48°21′20″N 5°41′46″E / 48.35556°N 5.69611°E / 48.35556; 5.69611

Νεσατώ
Έμβλημα
Χώρα	Γαλλία
Διοικητική υπαγωγή	Βοζ και διαμέρισμα του Νεφσατώ
Ταχυδρομικός κώδικας	88300[1]
Κωδικός Κοινότητας	88321
Πληθυσμός	6.580 (1  Ιανουαρίου 2021)[2]
Έκταση	23,81 km²[3]
Υψόμετρο	289 μέτρα, 274 μέτρα[4] και 373 μέτρα[4]
Ζώνη ώρας	UTC+01:00 (επίσημη ώρα) UTC+02:00 (θερινή ώρα)
Νεσατώ 48°21′20″N 5°41′46″E
Ιστότοπος	http://www.mairie-neufchateau.fr
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Το Νεσατώ (Γαλλικά: Neufchâteau) είναι γαλλική κοινότητα, υπονομαρχία του νομού Βοσγίων. Βρίσκεται στην ιστορική και πολιτιστική περιοχή της Λωρραίνης και αποτελεί τμήμα της διοικητικής περιοχής Γκραντ-Εστ. Ο πληθυσμός της κοινότητας ανέρχεται σε 6.664 κατοίκους (2017).^[5]

Οι κάτοικοι ονομάζονται Νεοκαστριάν.^[6]

Η κοινότητα Νεσατώ βρίσκεται στα δυτικά του νομού Βοζ, στη διοικητική περιοχή Γκραντ-Εστ, στο νότιο τμήμα της ιστορικής και πολιτιστικής επαρχίας της Λωρραίνης. Είναι η μία από τις υπονομαρχίες του νομού, με δεύτερη την κοινότητα Σαιν-Ντιέ-ντε-Βοζ, και έχει πληθυσμό 6.664 κατοίκους (2017). Είναι το κέντρο ευρύτερης αστικής περιοχής που συγκεντρώνει 12.250 κατοίκους (2015).^[5]

Η απόσταση από το Επινάλ -πρωτεύουσα του νομού- είναι σχεδόν 60 χλμ. ^[7]και από το Παρίσι 252 χλμ. ^[8]σε ευθεία γραμμή.

Το Νεσατώ βρίσκεται στην πεδιάδα των Βοσγίων, στη συμβολή των ποταμών Μεύση και των Μουζόν. Διασχίζεται επίσης από τρία ακόμη μικρότερα υδάτινα ρεύματα. Περιβάλλεται από ψηλά οροπέδια και μεγάλα δάση που καταλαμβάνουν το ήμισυ του εδάφους του.

Η έκταση της κοινότητας είναι 23,81 χμ². Βρίσκεται σε υψόμετρο 274 έως 373 μέτρων.

Το Νεσατώ είναι μία από τις παλαιότερες πόλεις στη Λωρραίνη. Κατά τη ρωμαϊκή περίοδο ήταν γνωστό ως Noviomagus και ήταν πόλη με μεγάλη αγορά κατά μήκος του ρωμαϊκού δρόμου που συνέδεε τη Λυών με την Τριρ. Άλλο όνομα της πόλης ήταν το Neomagus,^[9] το οποίο μεταλλάχθηκε σε Novum Castrum περί το 1094 όταν ο Θεοδώριχος Β΄ της Λωρραίνης, γιος του δούκα Γεράρδου Δ΄ κατασκεύασε ένα κάστρο εδώ.

Από γραπτά του 12ου αιώνα,^[10] γνωρίζουμε ότι η πόλη ήταν «μεγάλη και πυκνοκατοικημένη, με μεγάλο φρούριο και άφθονα πλούτη». Πολλές διασκεδάσεις και θεάματα γίνονταν με μεγάλη παρουσία μουσικών, ζογκλέρ και ηθοποιών. Το 1231 το Νεσατώ ήταν η πρώτη πόλη στη Λωρραίνη που έλαβε προνόμια. Ο δούκας Ματθαίος Β΄ της Λωρραίνης παραχώρησε στην πόλη έναν χάρτη δικαιωμάτων που περιλάμβανε το δικαίωμα διορισμού δεκατριών ατόμων για την ανάληψη των καθηκόντων της δικαιοσύνης και για την εκλογή δήμαρχου. Η πόλη τακτικά φιλοξένησε συνέδρια που συγκλήθηκαν προκειμένου να διευθετηθούν διαφορές που προέκυπταν μεταξύ της Λωρραίνης και του βασιλείου της Γαλλίας. Στο Νεσατώ το 1545 συγκλήθηκαν οι Γενικές τάξεις του δουκάτου από τη δούκισσα της Λωρραίνης Χριστίνα της Δανίας, αντιπροσώπου του ανήλικου γιου της Καρόλου Γ΄ της Λωρραίνης.

Οι τελευταίες δεκαετίες του γειτονικού δουκάτου της Βουργουνδίας ήταν μια ιδιαίτερα προβληματική περίοδος για τη Λωρραίνη, και ως κύριο διοικητικό κέντρο, το Νεσατώ είχε πληγεί σοβαρά από τις μάχες, μετά από εισβολή και κατάληψη από μια φρουρά της Βουργουνδίας το 1436 και πάλι το 1476.

Μετά την πτώση της Βουργουνδίας, η γαλλική επιρροή στη Λωρραίνη μετατράπηκε σε έλεγχο. Ο καρδινάλιος Ρισελιέ επέβλεψε την καταστροφή των τειχών της πόλης, η οποία έγινε επίσημα γαλλική μαζί με την υπόλοιπη Λορένη το 1766 με το θάνατο του δούκα Στανισλάς Λεστσίνσκι. Τρεις δεκαετίες αργότερα, με τη νέα διοικητική δομή που εισήχθη σε όλη τη Γαλλία μετά τη Γαλλική επανάσταση, η πόλη βρέθηκε υπονομαρχία του νομού Βοζ. Στο απόγειο του επαναστατικού πάθους έχασε το όνομά της, που μεταλλάχθηκε από Νεσατώ σε Μουζόν-Μεζ, από το όνομα των ποταμών της. Η πόλη επανέκτησε το προηγούμενο όνομά της καθώς η πολιτική κατάσταση σταθεροποιήθηκε, αλλά κατά τη διάρκεια των δύο αιώνων που ακολούθησαν βρέθηκε κατεχόμενη από ξένα στρατεύματα κατά τη διάρκεια των Ναπολεόντειων Πολέμων, κατά τη διάρκεια του Γαλλο-Πρωσικού Πολέμου του 1870 και πιο πρόσφατα κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου.

Στις 19 Ιουνίου 1940, περίπου 100 Γάλλοι στρατιώτες, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν μέλη του 12ου συντάγματος Σενεγαλέζων στρατιωτών εκτελέσθηκαν από γερμανικά στρατεύματα σε έναν αχυρώνα κοντά στο Νεσατώ.

Το 1965 η κοινότητα συγχωνεύτηκε με τις γειτονικές Νονκούρ και Ρουσέ.

Με πλούσιο ιστορικό παρελθόν, το Νεσατώ έχει αξιοσημείωτη αρχιτεκτονική και καλλιτεχνική κληρονομιά, ολόκληρο το ιστορικό κέντρο περιλαμβάνεται σε μια προστατευόμενη περιοχή 58 εκταρίων και διατηρεί πολλά κτήρια από την Αναγέννηση και την Κλασική περίοδο, πολλά από τα οποία είναι καταχωρημένα ως ιστορικά μνημεία.

Μέσα σ' αυτήν την προστατευόμενη περιοχή, σημαντικά κτήρια είναι το  Δημαρχείο, με ιταλική αναγεννησιακή σκάλα και θολωτά κελάρια, το μέγαρο της Μάλτας, σημερινή έδρα της Υπονομαρχίας παλαιό νοσοκομειακό ίδρυμα των ιπποτών της τάξης του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ, η οικία Γκονκούρ με μουσικό περίπτερο του 18ου αιώνα, το Μουσείο της Κούκλας^[11] όπου αναπαρίσταται η καθημερινή ζωή στη Λωρραίνη τον 19ο αιώνα.

Το Νεσατώ έχει επίσης πλούσια θρησκευτική κληρονομιά. Η εκκλησία του Αγίου Χριστοφόρου χρονολογείται από τον 13ο αιώνα και αναφέρεται ως ιστορικό μνημείο. Είναι κτισμένη σε γοτθικό ρυθμό και έχει υποστεί πολλές αλλαγές κατά τη διάρκεια των αιώνων. Σημαντικό είναι επίσης το παρεκκλήσιο που περιλαμβάνει θησαυροφυλάκιο με δώδεκα κρεμαστά κλειδιά. Επίσης, ταξινομημένη ως ιστορικό μνημείο, η εκκλησία του Αγίου Νικολάου βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο του οροπεδίου, χτίστηκε τον 12ο αιώνα στα ερείπια ενός παλαιότερου κτηρίου. Περιλαμβάνει γοτθικό τάφο του 15ου αιώνα και όργανο του 17ου και 18ου αιώνα.

Τα σημερινό κτήριο των Δικαστηρίων στεγάζονται σε παλαιό μοναστήρι σε κτήριο του 17ου αιώνα. Σημαντικό είναι επίσης το παλιό νοσοκομείο του 13ου αιώνα.

Στα 10 χιλιόμετρα βόρεια της πόλης βρίσκεται το χωριό Ντορεμί-λα-Πυσέλ, γενέθλιος τόπος της Ιωάννας της Λωρραίνης.

• Η ιστοσελίδα Τουρισμού των Δυτικών Βοσγίων (επιλογή γλώσσας)