Μουχαμάντ ιμπν αλ-Καΐμ
| Μουχαμάντ ιμπν αλ-Καΐμ | |
|---|---|
| Πληροφορίες ασχολίας | |
Ο Μουχαμάντ ιμπν αλ-Καΐμ (αραβικά: محمد ابن القائم) γνωστός και ως Μουχαμάντ Ντακιράτ ήταν ένας Αββασίδης πρίγκιπας, γιος του χαλίφη αλ-Καΐμ. Ορίστηκε ως κληρονομικός διάδοχος από τον πατέρα του στα μέσα του 11ου αι., αλλά απεβίωσε πριν από τον πατέρα του.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Μουχαμάντ ήταν ο γιος του 26ου χαλίφη αλ-Καΐμ της Βαγδάτης, ο οποίος βασίλευσε από το 1031 έως το 1075, και εγγονός του 25ου χαλίφη αλ-Καντίρ. Το πλήρες του όνομα ήταν Mουχαμάντ ιμπν Αμπού Τζαφάρ αλ-Καΐμ ιμπν Αχμάντ αλ-Καντίρ. Ήταν γνωστός στη Βαγδάτη ως Μουχαμάντ Ντακιράτ.
Το 1030 ο παππούς του, ο αλ-Καντίρ, ονόμασε τον γιο του Αμπού Τζαφάρ αλ-Καΐμ ως κληρονόμο του, μια απόφαση που λήφθηκε εντελώς ανεξάρτητα από τους Μπουγίδες εμίρηδες.[1][2] Κατά το πρώτο μισό της μακράς βασιλείας της αλ-Καΐμ, δύσκολα θα περνούσε μια ημέρα στην πρωτεύουσα χωρίς ταραχές. Συχνά η πόλη έμενε χωρίς κυβερνήτη· ο εμίρης των Bουγιδών αναγκαζόταν συχνά να εγκαταλείψει την πρωτεύουσα. Ενώ η επιρροή των Σελτζούκων αυξανόταν, ο Νταβούντ Τσαγκρί Μπεγκ πάντρεψε την κόρη του, τη Χαντιτζά Αρσλάν Χατούν,[3] με την αλ-Καΐμ το 1056.[4]
Ο πατέρας του, ο αλ-Καΐμ τον όρισε ως διάδοχο στα μέσα του 11ου αι., ωστόσο ο Μουχαμάντ απεβίωσε κατά τη διάρκεια της βασιλείας τού πατέρα του, έτσι μετά ο πατέρας του όρισε τον γιο του, τον Αμπανταλάχ (ο μετέπειτα αλ-Mουκταντί) ως διάδοχο. Πράγματι το 1075 ο αλ-Μουκταντί διαδέχτηκε τον παππού του αλ-Καΐμ, όταν εκείνος απεβίωσε σε ηλικία 73-74 ετών. Ο αλ-Μουκταντί (27ος χαλίφης της Βαγδάτης) ήταν γιός τού Μουχαμάντ Ντακιράτ από μια Αρμένια σκλάβα[5], που ονομαζόταν Ουρτζουβουάν.
Αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Sourdel 1978, σελ. 379.
- ↑ Busse 2004, σελ. 72.
- ↑ Bosworth, C. E. (1968). «The Political and Dynastic History of the Iranian World». Στο: Boyle, J. A. The Cambridge History of Iran. 5. Cambridge University Press. σελ. 48.
- ↑ Bosworth, C. E. (1970). «Dailamīs in Central Iran: The Kākūyids of Jibāl and Yazd». Iran 8 (1): 73–95 [p. 86]. doi:. https://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1080/05786967.1970.11834791.
- ↑ Bennison, Amira K. (2009) The Great Caliphs: The Golden Age of the 'Abbasid Empire.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Busse, Heribert (2004) [1969]. Chalif und Grosskönig - Die Buyiden im Irak (945-1055) [Caliph and Great King - The Buyids in Iraq (945-1055)] (στα German). Würzburg: Ergon Verlag. ISBN 3-89913-005-7.
- Sourdel, D. (1978). «al-Ḳādir Bi’llāh». Στο: van Donzel, E., επιμ (στα αγγλικά). The Encyclopaedia of Islam, New Edition, Volume IV: Iran–Kha. Λάιντεν: E. J. Brill, σσ. 378–379. ISBN 90-04-05745-5. http://dx.doi.org/10.1163/1573-3912_islam_SIM_3761.
- Bosworth, C. E. (1968). "The Political and Dynastic History of the Iranian World (A.D. 1000–1217)". In Boyle, John Andrew (ed.). The Cambridge History of Iran, Volume 5: The Saljuq and Mongol Periods. Cambridge: Cambridge University Press. pp. 1–202. ISBN 0-521-06936-X.
- William Muir The Caliphate: Its Rise, Decline, and Fall.
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
