Μαρκιανός ο Ηρακλειώτης
| Μαρκιανός ο Ηρακλειώτης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 4ος αιώνας Ηράκλεια η Ποντική |
| Θάνατος | 5ος αιώνας |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | αρχαία ελληνικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | αρχαία ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | γεωγράφος |
| Αξιοσημείωτο έργο | Epitome of Menippus' Periplus Periplus of the Outer Sea |
| Περίοδος ακμής | 4ος αιώνας και 5ος αιώνας |
Ο Μαρκιανός ο Ηρακλειώτης ήταν ελλάσσων γεωγράφος της ύστερης αρχαιότητας. Ήταν προγενέστερος του Στέφανου του Βυζάντιου, ο οποίος τον αναφέρει. Γεννήθηκε στην Ηράκλεια του Πόντου περί το 400[1]. Γενικώς ακολουθεί τον Πτολεμαίο, περιγράφοντας το N ovantae (Mull of Galloway) ως το βορειότερο σημείο της Βρετανίας. Βελτιώνει τον Πτολεμαίο, περιγράφοντας το νησί Ταπροβάνη (πιθανότατα Κεϋλάνη). Στον δεύτερο Περίπλου της Εσωτερικής Θάλασσας (Μεσόγειος), οι περιγραφές του ακολουθούν εκείνες του Μενίππου της Περγάμου, ο οποίος έζησε κατά την περίοδο του Αυγούστου και του Τιβερίου. Περιέχει περιγραφή της νότιας ακτής του Ευξείνου από τον θρακικό Βόσπορο, μέχρι τον ποταμό Ίρις στον Πόντο[2].
Έργα
Κυριότερα από τα γνωστά συγγράμματά του είναι:
- Επιτομή των ένδεκα της γεωγραφίας του Αρτεμίδωρου του Εφέσιου εν βιβλίοις ια΄. Το έργο αυτό δεν διασώθηκε:[3].
- Περίπλους της έξω θαλάσσης[4][5].
- Περί των από Ρώμης προς τας επισήμους της Οικουμένης πόλεις διαστάσεων. Ελάχιστα αποσπάσματα έχουν διασωθεί που περιλαμβάνονται σε έργα άλλων.
- Επιτομή του εντός θαλάσσης περίπλου, βιβλίου Μενίππου του Περγαμηνού, εν βιβλίοις γ΄[6].
Παραπομπές
- ↑ Kazhdan, A. P (1991). The Oxford dictionary of Byzantium. 2. New York: Oxford University Press. σελ. 1302. ISBN 978-0-19-504652-6.
- ↑ «Marcianus». 1911 Encyclopædia Britannica. Ανακτήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Artemidori geographia (epitome Marciani), ed. Müller (1855), 574-576.
- ↑ Periplus maris exteri, ed. Müller (1855),515-562.
- ↑ Schoff, 1927
- ↑ Menippi periplus maris interni (epitome Marciani), ed. Müller (1855), 563-572.
Αναφορές
- Edward Bunbury (1879). A History of ancient geography among the Greeks and Romans from earliest ages till the fall of the Roman Empire. 2. London: John Murray. σελίδες 660ff.
- Aubrey Diller (1952). The tradition of the minor Greek geographers. American Philological Association.
- Geographi graeci minores, Karl Otfried Müller, Paris, editoribus Firmin-Didot et sociis, 1882, vol. 1 pp. 515-576.
- Wilfred Harvey Schoff, επιμ. (1927). Periplus of the outer sea, east and west, and of the great islands therein. Philadelphia: The Commercial museum. OCLC 5303996.
|
|
Αυτό το λήμμα βασίζεται ή περιλαμβάνει κείμενο από το λήμμα "Marcianus" της Encyclopædia Britannica του 1911 που αποτελεί κοινό κτήμα. |
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
Cover photo is available under {{::mainImage.info.license.name || 'Unknown'}} license.
Cover photo is available under {{::mainImage.info.license.name || 'Unknown'}} license.
Credit:
(see original file).
