Tο Λύκειον των Eλληνίδων είναι ελληνικό γυναικείο σωματείο ^[1], έχοντας κύριο καταστατικό στόχο τη διατήρηση και τη διάδοση της ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς, ιδρύθηκε το 1911 από την πρωτοπόρο του ελληνικού φεμινιστικού κινήματος Kαλλιρρόη Σιγανού-Παρρέν, με άξονα το δικαίωμα στη μόρφωση και στην εργασία.^[2]

Στηρίζεται στον εθελοντισμό, στην κοινωνική δράση και στην επιστημονική διαχείριση της πολιτιστικής κληρονομιάς.

Έχει 56 Παραρτήματα σε όλη την Ελλάδα, 14 Γραφεία στο εξωτερικό και 4 στην Κύπρο.

Ιστορικά έχει παρουσία σε δύσκολες ιστορικά περιόδους: στους Βαλκανικούς πολέμους (ενίσχυση οικογενειών επιστράτων, μέριμνα για νοσοκομειακό εξοπλισμό και εκπαίδευση νοσοκόμων), στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο («Αλληλογραφία του στρατιώτου» με ταυτόχρονη αποστολή εφοδίων, συνδρομή νοσηλευομένων), στα χρόνια της Κατοχής (φιλοξενία συσσιτίων, παροχή εφοδίων σε παιδιά και μητέρες με τη συνδρομή και της Διεθνούς Ομοσπονδίας Λυκείων Λεσχών), μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο (κινητοποίηση για διεθνή υποστήριξη Κυπρίων, οικονομική ενίσχυση μελών Λυκείου Aμμοχώστου).

Το Κεντρικό Λύκειον των Ελληνίδων στην Αθήνα διαθέτει, μεταξύ άλλων, πλούσια (και μουσειακή) Ιματιοθήκη με ανδρικές και γυναικείες εθνικές φορεσιές, ενώ η Χορευτική του Ομάδα δίνει παραστάσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Αναπτύσσει, επιπλέον, και εκδοτική δραστηριότητα, ενώ οργανώνει εκδηλώσεις και μαθήματα ελληνικών παραδοσιακών χορών.