Ο όρος "επικό" στο πλαίσιο του μοντέρνου θεάτρου έγινε δημοφιλής από τον Μπέρτολτ Μπρεχτ. Στην πραγματικότητα όμως χρονολογείται πολλά χρόνια πίσω ως ένα είδος τέχνης που βασίζεται στα ποιήματα του Ομήρου. Κοινό σημείο των δύο αποτελεί μια σειρά από τεχνικές γραφής,τις οποίες ξεκίνησαν να χρησιμοποιούν οι συγγραφείς του επικού θεάτρου.

Οι τεχνικές αυτές είναι οι εξής:

• Μεγάλα σκηνικά (ταξίδια που αναπτύσσονται σε μεγάλη γεωγραφική ή χρονική απόσταση) και περιπέτειες
• Αναφορά σε άλλες γνωστές ιστορίες και μύθους μέσα στο κείμενο
• Ξεκινούν με μια δήλωση του θέματος,μια ερώτηση ή ένα περίγραμμα της πλοκής
• Η πλοκή ξεκινάει από την μέση ("in media res") και οι χαρακτήρες,οι καταστάσεις και οι σχέσεις τους με άλλους χαρακτήρες εκτυλίσσονται μέσω αναδρομών. Δεν ακολουθείται χρονική αλληλουχία.
• Τα θέματα αφορούν την ανθρώπινη φύση και την ηθική.

O Μπρεχτ υποστήριζε το επικό θέατρο^[1] σε αντίθεση με το δραματικό, καθώς το πρώτο έθετε ερωτήματα στο κοινό, εξερευνούσε την ανθρώπινη ηθική και πυροδοτούσε την σκέψη. Αντίθετα,το δεύτερο είδος βασιζόταν στην αριστοτελική σκέψη και έδινε έμφαση στην "κάθαρση" των χαρακτήρων και την συναισθηματική αντίδραση του κοινού.

Παρόλο που ο Μπέρτολτ Μπρεχτ ονομάτισε αυτό το είδος γραφής και το χρησιμοποίησε έντονα στα έργα του,πολλοί συγγραφείς εφάρμοζαν τις τεχνικές της επικής ποίησης στα κείμενα τους,πολλά χρόνια πριν.

Το επικό θέατρο συνδέεται έντονα με τον εξπρεσιονισμό, ένα καλλιτεχνικό κίνημα που απορρίπτει την αναπαράσταση ρεαλιστικών γεγονότων του ιμπρεσιονισμού και στρέφεται στην προσωπική εμπειρία και την φαντασία.

Κάποια από τα στοιχεία του εξπρεσιονισμού αποτελούν τα ζωντανά χρώματα,τα παραμορφωμένα σχήματα,ο αλλοιωμένος φωτισμός και γενικά η "μη ρεαλιστική" αναπαράσταση της πραγματικότητας. Στο θεατρικό χώρο, τα έργα του κινήματος αυτού περιείχαν καρικατούρες, μηχανικές κινήσεις και μη συμβατικούς διαλόγους.

• Γκέοργκ Μπύχνερ
• Φρανκ Βέντεκιντ
• Σουρεαλισμός
• Έρβιν Πίσκατορ
• Μπέρτολτ Μπρεχτ

Η επίδραση του Μπρεχτ στους νέους συγγραφείς έγινε εμφανής με τα έργα που ακολούθησαν. Σύμφωνα με εκείνον "o δραματουργός πρέπει με τα έργα του να προσφέρει μια καλά υπολογισμένη κοινωνική κριτική και να ωθήσει το κοινό να σκεφτεί κριτικά,αντί να αντιδράσει συναισθηματικά"

Κάποια από τα έργα, που υιοθέτησαν το στυλ του επικού θεάτρου είναι τα εξής:

• Μαξ Φρις - ''The fire raisers''
• Φρήντριχ Ντύρενματ - "Η επίσκεψη"
• Πίτερ Μπρουκ, ένας από τους πρώτους Βρετανούς σκηνοθέτες που εφάρμοσε το στυλ του επικού θεάτρου στα έργα του