Η ελεύθερη αγάπη είναι ένα κοινωνικό κίνημα που δέχεται όλες τις μορφές αγάπης . Ο αρχικός στόχος του κινήματος της ελεύθερης αγάπης ήταν ο διαχωρισμός του κράτους από σεξουαλικά ζητήματα όπως ο γάμος, ο έλεγχος των γεννήσεων και η μοιχεία . Δήλωσε ότι τέτοια ζητήματα αφορούσαν τα εμπλεκόμενα άτομα και κανέναν άλλο. ^[1]

Μεγάλο μέρος της παράδοσης της ελεύθερης αγάπης αντικατοπτρίζει μια φιλελεύθερη φιλοσοφία που επιδιώκει την ελευθερία από την κρατική ρύθμιση και την εκκλησιαστική παρέμβαση στις προσωπικές σχέσεις . Σύμφωνα με αυτήν την έννοια, οι ελεύθερες ενώσεις ενηλίκων (ή ατόμων ηλικίας ή άνω της συγκατάθεσης) είναι νόμιμες σχέσεις που πρέπει να τηρούνται από όλα τα τρίτα μέρη, είτε πρόκειται για συναισθηματικές είτε σεξουαλικές σχέσεις. Επιπλέον, κάποιες γραφές ελεύθερης αγάπης υποστηρίζουν ότι τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες έχουν το δικαίωμα σεξουαλικής ευχαρίστησης χωρίς κοινωνικούς ή νομικούς περιορισμούς. Στη βικτοριανή εποχή, αυτή ήταν μια ριζοσπαστική έννοια. Αργότερα, αναπτύχθηκε ένα νέο θέμα, που συνδέει την ελεύθερη αγάπη με ριζοσπαστική κοινωνική αλλαγή και την απεικονίζει ως προάγγελο μιας νέας αντι-αυταρχικής, αντι-κατασταλτικής ευαισθησίας.

Σύμφωνα με το σημερινό στερεότυπο, οι πρώην Αμερικανοί της μεσαίας τάξης ήθελαν το σπίτι να είναι ένα μέρος σταθερότητας σε έναν αβέβαιο κόσμο. Σε αυτήν τη νοοτροπία αποδίδονται έντονα καθορισμένοι ρόλοι φύλου, οι οποίοι οδήγησαν σε μια μειονοτική αντίδραση με τη μορφή του κινήματος της ελεύθερης αγάπης. ^[2]

Ενώ η φράση ελεύθερη αγάπη συχνά συνδέεται με ασυμφωνία στη δημοφιλή φαντασία, ειδικά σε σχέση με την αντικουλτούρα της δεκαετίας του 1960 και του 1970, ιστορικά το κίνημα της ελεύθερης αγάπης δεν έχει υποστηρίξει πολλούς σεξουαλικούς συντρόφους ή βραχυπρόθεσμες σεξουαλικές σχέσεις. Αντίθετα, υποστήριξε ότι οι σεξουαλικές σχέσεις που συνάπτονται ελεύθερα δεν θα πρέπει να ρυθμίζονται από το νόμο και ενδέχεται να ξεκινήσουν ή να τερματιστούν από τα εμπλεκόμενα μέρη κατά βούληση.

Ο όρος «σεξουαλική ρίζα» χρησιμοποιείται συχνά εναλλακτικά με τον όρο «ελεύθερος εραστής». ^[3] Με οποιοδήποτε όνομα, οι υποστηρικτές είχαν δύο ισχυρές πεποιθήσεις: αντίθεση στην ιδέα της αναγκαστικής σεξουαλικής δραστηριότητας σε μια σχέση και συνηγορία για μια γυναίκα να χρησιμοποιεί το σώμα της με οποιονδήποτε τρόπο επιθυμεί. ^[4]

Οι νόμοι που αφορούν ιδιαίτερα τα κινήματα ελεύθερης αγάπης έχουν συμπεριλάβει εκείνους που εμποδίζουν το ζεύγος ενός παντρεμένου ζευγαριού, και εκείνους που ρυθμίζουν τη μοιχεία και το διαζύγιο, καθώς και την ηλικία συναίνεσης, τον έλεγχο των γεννήσεων, την ομοφυλοφιλία, την άμβλωση και μερικές φορές την πορνεία . αν και δεν συμφωνούν όλοι οι υποστηρικτές της ελεύθερης αγάπης σε αυτά τα θέματα. Η κατάργηση των ατομικών δικαιωμάτων στο γάμο είναι επίσης μια ανησυχία - για παράδειγμα, ορισμένες δικαιοδοσίες δεν αναγνωρίζουν τον συζυγικό βιασμό ή την αντιμετωπίζουν λιγότερο σοβαρά από ότι ο μη συζυγικός βιασμός. Τα κινήματα της ελεύθερης αγάπης από τον 19ο αιώνα υπερασπίστηκαν επίσης το δικαίωμα δημόσιας συζήτησης για τη σεξουαλικότητα και έχουν πολεμήσει τους νόμους περί άσεμνων.

Στα τέλη του 20ου αιώνα, ορισμένοι υποστηρικτές της ελεύθερης αγάπης επέκτειναν την κριτική του γάμου για να υποστηρίξουν ότι ο γάμος ως κοινωνικός θεσμός ενθαρρύνει τη συναισθηματική κατοχή και την ψυχολογική σκλαβιά.