Τα διόδια είναι ένας έμμεσος φόρος, τον οποίο πληρώνουν οι κάτοχοι οποιουδήποτε είδους οχήματος που κυκλοφορεί στους αυτοκινητοδρόμους και τις εθνικές οδούς, με σκοποό τη συντήρησή τους. Συλλέγεται ο φόρος στους αντίστοιχους σταθμούς διοδίων. Το ποσόν που καταβάλλεται είναι είτε σταθερό είτε αναλογικό της χρήσης του οδικού δικτύου.

Στην Ελλάδα σήμερα σταθμοί διοδίων υπάρχουν στους αυτοκινητοδρόμους: Αθηνών - Θεσσαλονίκης - Ευζώνων, Αθηνών - Πατρών, Ιόνια Οδός, Εγνατία Οδός, Κορίνθου-Τρίπολης-Καλαμάτας,^[1] Αττικής Οδού, στη Γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου και στην Υποθαλάσσια σήραγγα Πρέβεζας - Ακτίου.^[2]

Ως αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης που μαστίζει την Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια γίνεται συζήτηση σχετικά με το ποιο θα πρέπει να είναι το κοινωνικά αποδεκτό τίμημα στα διόδια, με αποκορύφωμα το κίνημα "Δεν Πληρώνω"^[3] σύμφωνα με το οποίο πρέπει να καταργηθούν όλα τα διόδια της χώρας.

Η είσπραξη διοδίων είναι γνωστή από την αρχαιότητα. Στη σύγχρονη Ελλάδα, τα πρώτα διόδια θεσπίστηκαν με διάταγμα από τον Γεώργιο Ά στις 12 Μαΐου 1865 στον δρόμο από Λαμία για Στυλίδα. Η είσπραξη γινόταν με παραχώρηση τριετίας σε ιδιώτη με χρέωση πέντε λεπτά της δραχμής για κάθε άλογο, γαϊδούρι και μουλάρι ενώ αν ήταν συζευγμένα με άμαξα, το τέλος διοδίων ανερχόταν στα δέκα λεπτά. Το 1923 ιδρύεται το Εθνικό Ταμείο Μονίμων Οδοστρωμάτων.

• 
  Διόδια στο Ηνωμένο Βασίλειο.
• 
  Διόδια στην Αθήνα (Σ.Δ. Αφιδνών).
• 
  Κατασκευή σταθμού διοδίων στα Ιωάννινα.
• 
  Τα διόδια της Γέφυρας Ρίου-Αντιρρίου.