Με τον όρο δημοσιονομική πολιτική εννοείται η πρακτική της είσπραξης κρατικών εσόδων και οι δαπάνες του κράτους. Η δημοσιονομική πολιτική βασίζεται, κατά κόρον, στις θεωρίες του Βρετανού οικονομολόγου Τζων Μέυναρντ Κέυνς, ο οποίος θεωρούσε ότι οι μεταρρυθμίσεις του φορολογικού συστήματος και οι κυβερνητικές δαπάνες έχουν, θετικό ή και αρνητικό, αντίκτυπο στη συνολική ζήτηση και το επίπεδο της οικονομικής δραστηριότητας. Η δημοσιονομική και νομισματική πολιτική είναι οι βασικές στρατηγικές που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση και η Κεντρική Τράπεζα μιας χώρας για την προώθηση των οικονομικών της στόχων. Ο συνδυασμός αυτών των πολιτικών επιτρέπει στις αρχές αυτές να κρατούν τον πληθωρισμό σε λογικά επίπεδα, 2% –3% και και την αύξηση της απασχόλησης, την αύξηση του ΑΕΠ στο 2% –3% και το ποσοστό ανεργίας κοντά στο 4% –5%.^[1]

Οι υπέρμαχοι των κεϋνσιανικών πολιτικών υποστηρίζουν ότι η αύξηση των δημοσίων δαπανών και η μείωση του συντελεστή των φόρων είναι οι καλύτεροι τρόποι για να αυξηθεί η συνολική ζήτηση. Επιπλέον, υποστηρίζουν ότι η επεκτατική δημοσιονομική πολιτική θα πρέπει να χρησιμοποιείται σε περιόδους ύφεσης ή χαμηλής οικονομικής δραστηριότητας ως εργαλείο για την οικοδόμηση του πλαισίου μιας ισχυρής οικονομικής ανάπτυξης.