Ο Δημήτρης Βλαντάς (1908 – 28 Ιουλίου 1985) ήταν ένα από τα ηγετικά στελέχη του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ) κατά τη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής και του Εμφύλιου Πολέμου. Διετέλεσε μέλος της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης και Υποστράτηγος του ΔΣΕ. Μετά την ήττα του ΔΣΕ ακολούθησε τον δρόμο της εξορίας, ο οποίος τον οδήγησε στη Ρουμανία και τη Γαλλία. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1975, λίγο μετά την πτώση της δικτατορίας, όπου και πέθανε 10 χρόνια αργότερα^[1].

Ο Δημήτρης Βλαντάς γεννήθηκε τον Φεβρουάριο του 1908 στην Κρήτη, στον Μάραθο του νομού Ηρακλείου. Υπήρξε μέλος της Ομοσπονδίας Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδας (ΟΚΝΕ) από τον Οκτώβριο του 1924. Εξορίστηκε από το καθεστώς του Μεταξά στη Γαύδο, από όπου και δραπέτευσε τον Μάιο του 1941.

Διετέλεσε γραμματέας της ΟΚΝΕ από τον Οκτώβριο του 1941 μέχρι τον Φεβρουάριο του 1943, οπότε αυτή ενσωματώθηκε στην Ενιαία Πανελλαδική Οργάνωση Νέων (ΕΠΟΝ). Στη συνέχεια διετέλεσε γραμματέας της ΕΠΟΝ από τον Φεβρουάριο του 1943 ως τον Ιούλιο του 1944. Τον Δεκέμβριο του 1942 εκλέχθηκε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ. Τον Οκτώβριο του 1944 προήδρευσε στην Εθνικοαπελευθερωτική Κυβέρνηση Κρήτης, που σχηματίστηκε από το ΕΑΜ και την ΕΟΚ (Εθνική Οργάνωση Κρήτης).

Το 1947 συνέδραμε τον ΔΣΕ. Aνέλαβε υπουργός Γεωργίας, και αργότερα Στρατιωτικών, στην Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση. Τον Φεβρουάριο του 1949 ηγήθηκε ως Υποστράτηγος της επίθεσης κατά τη Μάχη της Φλώρινας, όπου ο ΔΣΕ υπέστη βαριά ήττα. Διετέλεσε αναπληρωματικό μέλος του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕ από τον Σεπτέμβριο του 1947, και τακτικό μέλος του από τον Ιανουάριο του 1949.

Μετά την Έκτη Ολομέλεια, το 1956, διαγράφηκε από το κόμμα. Εξορίστηκε από τους συντρόφους του στη Ρουμανία, και έμεινε εκεί για έντεκα περίπου χρόνια. Από εκεί κατέφυγε στη Γαλλία το 1967, όπου και εργάστηκε μέχρι το 1974 στο λογιστήριο της εταιρείας FNAC.

Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1975, μετά την πτώση της δικτατορίας και την απόδοση γενικής αμνηστίας. Πέθανε στην Αθήνα το 1985 και κηδεύτηκε στις 29 Ιουλίου από το νεκροταφείο του Βύρωνα.^[2]

Το 2007, από τις εκδόσεις της Εστίας, και σε επιμέλεια του Ν. Μαραντζίδη και του Γ. Αντωνίου, εκδόθηκε το ημερολόγιό του κατά τα έτη 1947-1949. Σύμφωνα με τους ιστορικούς επιμελητές της έκδοσης το ημερολόγιο του Βλαντά, πρόκειται για ένα από τα ελάχιστα τέτοιου είδους κείμενα που διαθέτουμε από την ηγεσία του ΚΚΕ της περιόδου 1946-1949^[3][4] όπου μαζί με το σύνολο του προσωπικού του αρχείου, είναι κατατεθειμένο εδώ και πολλά χρόνια σε βιβλιοθήκη του Παρισιού (BDIC). Άλλοι ιστορικοί προχώρησαν στην επισήμανση ότι στο ημερολόγιο έχει γίνει μεταγενέστερη μεταγραφή. Σύμφωνα με τον Μαραντζίδη, ο Βλαντάς, μη εμπιστευόμενος τους πρώην συντρόφους του ΚΚΕ, επέλεξε να εξορίσει μόνιμα το παρελθόν του στη Γαλλία^[5]