Η δίοδος Βρυξελλών-Βαλλωνίας (επίσης γνωστή ως γαλλόφωνος διάδρομος) είναι ιδέα η οποία έκανε την εμφάνισή της στην βελγική πολιτική το 2008 και η οποία προτείνει την απελευθέρωση του εδαφικού θύλακα της Περιοχής των Βρυξελλών, κατά πλειοψηφία γαλλόφωνης, μέσω της σύνδεσής του με την Βαλλωνική Περιοχή με την δημιουργία μιας διόδου η οποία θα διασχίζει την Φλαμανδική Περιοχή.

Η πρόταση δημιουργίας μιας διόδου Βρυξελλών-Βαλλωνίας προήλθε από Βέλγους γαλλόφωνους πολιτικούς εκπροσώπους και χρονολογείται από τα μέσα του 2008. Ο διάδρομος αυτός αποτελείται από μια στενή εδαφική λωρίδα, η οποία διασχίζει το Δάσος του Σουάνι στα εδάφη του Σιντ-Γενεςιους-Ροδ, περιλαμβάνοντας κυρίως ένα τμήμα της Waterloosesteenweg/Chaussée de Waterloo (την Εθνική Οδό 5), η οποία θα υπάγεται, πλέον, στην κοινότητα Υκλ των Βρυξελλών^[1].

Μέσω του διαδρόμου αυτού, η Περιοχή των Βρυξελλών δεν θα βρισκόταν, πλέον, εγκλωβισμένη εντός της Επαρχίας της Φλαμανδικής Βραβάντης και θα ήταν συνδεδεμένη με την Βαλλωνία σε περίπτωση διαχωρισμού του Βελγίου.

Στον αντίποδα, οι Φλαμανδοί πολιτικοί εκπρόσωποι απαίτησαν έναν διάδρομο έως τον θύλακα των Φουρόν, ένα σύνολο κοινοτήτων, οι οποίες αποτελούν μέρος της Επαρχίας της Λιμβουργίας.

Ως απάντηση προς αυτά τα αιτήματα, ο πρόεδρος της N-VA, Μπαρτ Ντε Βέβερ, συνέκρινε τον συγκεκριμένο διάδρομο με τα Βαλκάνια και το υπό εξέταση σχέδιο για την Σρεμπρένιτσα. Ο Κάρελ Ντε Γκουχτ έκανε λόγο για ένα Άνω Καραμπάχ επί του Σεν.

Στις αρχές του Ιουνίου του 2010, η Ζοέλ Μιλκέ ανέφερε πως θα ήταν επιθυμητό να προβλεφθεί ένας τρόπος σύνδεσης μεταξύ των Βρυξελλών και της Βαλλωνίας, ένα είδος διαδρόμου ο οποίος θα ήταν φυσικά ορατός. Σε μία συνέντευξη στην La Libre Belgique, δήλωσε σχετικά: « Είναι λογικό και συνεπές οι Βρυξέλλες και η Βαλλωνία να έχουν κάποια μεταξύ τους γεωγραφική σύνδεση, ένα κοινό σύνορο. Οι Βρυξέλλες είναι, κατά 90 τοις εκατό, γαλλόφωνες και η κοινότητα δεν έχει κάποιο όριο πληθυσμιακής ομοιομορφίας, συνεπώς η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχιστεί. »^[2].