Ο Γκαμπρίνους (Gambrinus) αναφέρεται σε μυθικό βασιλιά ή κόμη της Φλάνδρας^[1] και μυθικός βασιλιάς της μπίρας και της ζυθοποιίας^[2], που εορτάζεται σε ευρωπαϊκές χώρες στις 11 Απριλίου κάθε έτους. Απεικονίζεται είτε ως μυθικός βασιλιάς της Φλάνδρας είτε ως ιππότης των μεσαιωνικών χρόνων κι ακόμη ως ένας χοντρός γέρος.

Πρότυπο της καταγωγής του Γκαμπρίνους πιστεύεται ότι είναι ο Ιωάννης ο Άφοβος (Jean sans Peur), δούκας της Βουργουνδίας (1371 – 1419), ο οποίος θεωρείται και ο εφευρέτης της βύνης. Άλλες πηγές αναφέρουν ότι κάποιος από τους οινοχόους του Καρλομάγνου (742 – 814) έφερε το όνομα Γκαμπρίνους. Το 1543, ο Γερμανός Λουθηρανός ιερωμένος και ποιητής Μπούρκαρτ Βάλντις (Burkart Waldis, 1495 – 1557) έγραψε για τον Γκαμπρίνους, υποστηρίζοντας ότι ο Γκαμπρίνους διδάχτηκε την τέχνη της ζυθοποιίας από την Ίσιδα, την αρχαία αιγυπτιακή θεότητα της γονιμότητας.

Μια άλλη εκδοχή δέχεται ότι ο Γκαμπρίνους ήταν ο Δούκας Ιωάννης Α΄ της Βραβάντης (1254 – 1298), γνωστός επίσης ως “Jan Primus” (Ιωάννης ο Πρώτος), παραφθορά του οποίου είναι το όνομα «Γκαμπρίνους». Άλλες ετυμολογικές αναλύσεις δέχονται ότι το όνομα Γκαμπρίνους προέρχεται από το λατινικό “cambarus”, που σημαίνει κελάρης.

Λόγω της μυθικής και ιστορικής προέλευσης του χαρακτήρα του Γκαμπρίνους, πολλές ευρωπαϊκές ζυθοποιίες έχουν ως σήμα κατατεθέν ή μάρκα τους το όνομά του^[2], όπως η βελγική Rose de Gambrinus, η τσέχικη Gambrinus της Πίλσεν, η λουξεμβουργιανή Gambrinus της ζυθοποιίας Battin, η αλσατική Gambrinus της Μυλούζ κ. ά., αλλά και μπιραρίες ή παμπ σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις έχουν την επωνυμία «Γκαμπρίνους». Το 1898, αναφέρεται στην περιοχή του Κολωνακίου της Αθήνας το ζυθοπωλείο του Έλληνα ζυθοποιού Λ. Μάμου με το όνομα Γαμβρίνος (βλ. Το Ζυθοπωλείο Γαμβρίνος).

• «ΠΡΑΓΑ» (Οδηγοί του Κόσμου), σελ. 196 – 197, Εκδόσεις Καθημερινή/Dorling Kindersley Ltd, Αθήνα, 1996.
• «Μπίρες απ’ όλο τον κόσμο» (ελληνική έκδοση), Εκδόσεις Naumann & Goebel, Κολωνία – Γερμανία.

• Ιστορία μπύρας στο Βέλγιο από το beeroskopio.com