Βασίλειο της Λομβαρδοβενετίας
Το Βασίλειο της Λομβαρδοβενετίας (γερμανικά : Königreich Lombardo-Venetien) ήταν μία από τις συστατικές χώρες της Αυστριακής Αυτοκρατορίας από το 1815 έως το 1866. Το βασίλειο κυβερνήθηκε από αντιβασιλιά που διορίζονται από την αυτοκρατορική διοίκηση και έδρευε στο Μιλάνο ή την Βενετία[1][2][3][4].
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Δημιουργήθηκε στα, Ιταλικά σήμερα, εδάφη που κατέκτησε η αυτοκρατορία των Αψβούργων από τον Ναπολέοντα. Διοικητικά το Βασίλειο αποτελούνταν από δύο ανεξάρτητες κυβερνήσεις των δύο συστατικών μερών, της Λομβαρδίας και της Βενετίας. Στην Λομβαρδία περιλαμβάνονται οι επαρχίες του Μιλάνου, Κόμο, Μπέργκαμο, Μπρέσια, Παβία, Κρεμόνα, Μάντοβα, Lodi-Crema, και Σόντριο. Στην Βενετία περιλαμβάνονταν οι επαρχίες της Βενετίας, Βερόνα, Πάντοβα, Βιτσέντσα, Τρεβίζο, Ροβίγκο, Μπελούνο, και Ούντινε[5].
Το Βασίλειο της Λομβαρδοβενετίας κυβέρνησε πρώτα ο Φραγκίσκος Α΄ από το 1815 μέχρι το θάνατό του το 1835, έπειτα τον διαδέχτηκε ο Φερδινάνδος Α΄ από το 1835 έως το 1848. Στο Μιλάνο στις 6 Σεπτεμβρίου 1838 στέφτηκε ο τελευταίος βασιλιάς μετά την απώλεια της Λομβαρδίας το 1859, και της Βενετίας το 1866.
Μετά από μια λαϊκή επανάσταση στις 22 Μαρτίου 1848 οι Αυστριακοί εκδιώχθηκαν από το Μιλάνο, που έγινε η πρωτεύουσα της προσωρινής κυβέρνησης της Λομβαρδίας. Την επόμενη μέρα δημιουργήθηκε και η προσωρινή κυβέρνηση της Βενετίας. Οι Αυστριακοί, μετά την Μάχη της Γκουστόζα (24 - 25 Ιουλίου 1848) ανακατέλαβαν το Μιλάνο (6 Αυγούστου) και την Βενετία (24 Αυγούστου 1849), και αποκατέστησαν την αυστριακή κυριαρχία.
Ο Φραγκίσκος Ιωσήφ Α΄ κυβέρνησε το Βασιλείο για το υπόλοιπο της ύπαρξής του. Ο νεότερος αδελφός του Μαξιμιλιανός (που αργότερα έγινε αυτοκράτορας του Μεξικού ), υπηρέτησε ως αντιβασιλέας του στο Μιλάνο μεταξύ του 1857 και 1859.
Η Λομβαρδία προσαρτήθηκε στην εμβρυϊκό ιταλικό κράτος το 1859, μετά τη Συνθήκη της Ζυρίχης και μετά τον δεύτερο ιταλικό πόλεμο της Ανεξαρτησίας η Βενετία παραχωρήθηκε στο Βασίλειο της Ιταλίας το 1866 στον απόηχο του πολέμου των επτά εβδομάδων, και έπειτα από την Ειρήνη της Πράγας[5].
Αντιβασιλείς
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ερρίκος ΙΕ΄, πρίγκιπας του Ρόις-Πλέβεν, 1814-1815
- Φρειδερίκος Ερρίκος του Μπελεγκράντε, 1815-1816
- Αντώνιος Βίκτωρ, αρχιδούκας της Αυστρίας, 1816-1818
- Ράινερ Ιωσήφ, αρχιδούκας της Αυστρίας, 1818-1848
- Ιωσήφ Ραντέτσκυ φον Ράντετς, 1848-1857
- Μαξιμιλιανός της Αυστρίας, 1857-1859
- Φέρεντς Γκιουλάι, 1859
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Fisher, Richard S. (1852). The book of the world: Vol.2. New York.
- ↑ Francis Young & W.B.B. Stevens (1864). Garibaldi: his life and times. London.
- ↑ Pollock, Arthur William Alsager (1854). The United service magazine: Vol.75. London
- ↑ Förster, Ernst (1866). Handbuch für Reisende in Italien: Vol.1. Munich
- ↑ 5,0 5,1 Rosita Rindler Schjerve (2003) «Diglossia and Power: Language Policies and Practice in the 19th Century Habsburg Empire», ISBN 3-11-017653-X, σσ. 199-200
|
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
