Β΄ Συριακός πόλεμος
Συριακοί πόλεμοι
Νόμισμα του Αντίοχου Β'
Χρονολογία	260-253 π.Χ.
Τόπος	Δυτική Μικρά Ασία
Έκβαση	Νίκη των Σελευκιδών
Αντιμαχόμενοι
Βασίλειο των Σελευκιδών Βασίλειο των Πτολεμαίων
Ηγετικά πρόσωπα
Αντίοχος Β' Θεός Πτολεμαίος γιος του Λυσίμαχου Τίμαρχος ο Αιτωλός Αγαθόστρατος ο Ρόδιος Πτολεμαίος Β' ο Φιλάδελφος Χρεμωνίδης

Ο Β΄ Συριακός πόλεμος (260-253 π.Χ.) ήταν μια πολεμική σύγκρουση που έφερε αντιμέτωπους τον Πτολεμαίο Φιλάδελφο με τον Αντίοχο Θεό ^[1].

Ο νέος πόλεμος ξέσπασε όταν ο ηγεμόνας του Περγάμου Ευμένης προσπάθησε να ανεξαρτητοποιηθεί από το βασίλειο των Σελευκιδών. Κατά τη διάρκεια του πολέμου μεταξύ του Περγαμηνού ηγεμόνα και του Αντίοχου Θεού ο Πτολεμαίος επωφελήθηκε ενισχύοντας τη θέση του στα παράλια της Δυτικής Μικράς Ασίας. Η μεγαλύτερη του επιτυχία ήταν η προσχώρηση σ΄ αυτόν της Εφέσου στην οποία εγκατέστησε φρουρά^[1][2]..

Ο Αντίοχος Θεός σχημάτισε έναν συνασπισμό εναντίον του Λαγίδη μονάρχη στον οποίο συμμετείχαν εκτός από τον ίδιο, ο πρώην διεκδικητής του μακεδονικού θρόνου Πτολεμαίος γιος του Λυσίμαχου και της Αρσινόης, αδελφής του Πτολεμαίου Φιλάδελφου, ο οποίος είχε εκδιωχτεί από τη Μακεδονία από τον Αντίγονο Γονατά, ο Αιτωλός στρατιωτικός Τίμαρχος και οι Ρόδιοι^[3].

Ο Πτολεμαίος του Λυσίμαχου ήταν διοικητής της φρουράς της Εφέσου. Αποστάτησε προς την πλευρά του Αντίοχου Θεού όταν έμαθε ότι ο Πτολεμαίος Φιλάδελφος ήθελε να ορίσει διάδοχο έναν από τους γιούς του^[4].

Ο Τίμαρχος ήταν διοικητής της φρουράς της Μιλήτου και υποστηρικτής του Πτολεμαίου του Λυσίμαχου. Όταν αποστάτησε κατέλαβε τη Σάμο^[3].

Όταν ξέσπασαν οι εχθροπραξίες ο Πτολεμαίος Φιλάδελφος βρέθηκε σε μειονεκτική θέση. Η επιρροή του στην Κυρίως Ελλάδα είχε μειωθεί ύστερα από τον Χρεμωνίδειο πόλεμο ενώ βρίσκονταν σε εμπόλεμη κατάσταση με τον Αντίγονο Γονατά. Επιπλέον ο αντίπαλος του Αντίοχος Θεός συμμάχησε με τον Αντιγονίδη βασιλιά δίνοντας ως σύζυγο στον γιο του τελευταίου, Δημήτριο, την αδελφή του Στρατονίκη^[3].

Οι πολεμικές επιχειρήσεις περιορίστηκαν στη Μικρά Ασία. Ο Πτολεμαίος του Λυσίμαχου δολοφονήθηκε το 259 π.Χ. από τους Γαλάτες μισθοφόρους του. Ο Τίμαρχος που επιθυμούσε να γίνει τύραννος της Μιλήτου κατέλαβε την πόλη, αλλά εκδιώχθηκε λίγο αργότερα (258 π.Χ.^[5]) από αυτήν από τον Αντίοχο Θεό. Τον πόλεμο έκρινε η νίκη του Ρόδιου ναύαρχου Αγαθόστρατου εναντίον του πτολεμαϊκού στόλου που διοικούσε ο Χρεμωνίδης σε ναυμαχία που έγινε στην Έφεσο (περίπου το 259 π.Χ.) και ενδεχομένως η νίκη του Αντίγονου Γονατά στη ναυμαχία της Κω (αν δεχτούμε ότι αυτή έγινε το 257 π.Χ.).Έτσι ο Αντίοχος Θεός κατέλαβε τις ιωνικές πόλεις και ορισμένες θέσεις στην Παμφυλία και την Κιλικία^[3].

Παρά τις επιτυχίες του ο Αντίοχος Θεός προχώρησε στη σύναψη ειρήνης με τον αντίπαλο του. Με τη συνθήκη που έγινε μεταξύ των δυο ηγεμόνων ο Σελευκίδης ηγεμόνας κρατούσε τις πρόσφατες κατακτήσεις του παραιτούνταν όμως από τα δικαιώματα του στη Συρία^[1].

Ο Πτολεμαίος Φιλάδελφος επίσης, έδωσε ως σύζυγο στον Αντίοχο Θεό την κόρη του Βερενίκη, αφού ο τελευταίος εγκατέλειψε την ως τότε σύζυγο του Λαοδίκη^[3].

• Ιστορία του Ελληνικού έθνους Τόμος Δ' Μέγας Αλέξανδρος –Ελληνιστικοί Χρόνοι Εκδοτική Αθηνών 1979
• Στρατιωτική Ιστορία ΝΙΚΟΛΑΟΣ Γ. ΛΑΣΚΑΡΗΣ. Η κατάκτηση της Κοίλης Συρίας από τον Αντίοχο Γ (202-198 π.Χ.) Εκδότης Σ. ΠΑΝΕΛΗΣ. Τεύχος 77. 2003
• Second Syrian War, 260-255 BC, Rickard, J (6 June 2007)