Ανάχαρσις ή Περί γυμνασίων
Συγγραφέας | Λουκιανός |
---|---|
Τίτλος | Ἀνάχαρσις ἢ Περὶ Γυμνασίων Anacharsis |
Γλώσσα | αρχαία ελληνικά |
δεδομένα ( ) |
Λουκιανός, Ανάχαρσις ή Περί γυμναστηρίων § 20 -19
μτφρ. φιλολογική ομάδα Κάκτου
Ο Ανάχαρσις είναι έργο του συγγραφέα Λουκιανού κατά τον 2ο αιώνα μ.Χ., το οποίο βασίζεται στην ιστορία του Σκύθη ηγεμόνα Ανάχαρσι ο οποίος έζησε τον 6ο αιώνα π.Χ. και ταξίδεψε στις πόλεις της αρχαίας Ελλάδας. Στο διήγημά του ο Λουκιανός τον παρουσιάζει να συζητά με τον νομοθέτη Σόλωνα που δίδει στον Ανάχαρσι πληροφορίες για τις τότε επικρατούσες αντιλήψεις στην αρχαία Αθήνα σχετικά με τη σημασία της αγωγής του πολίτη σε μια ευνομούμενη πόλη, ιδιαίτερα δε περί των γυμναστικών ασκήσεων των νέων.[3]
Θέμα διαλόγου
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το κύριο θέμα του διαλόγου είναι ο τρόπος διαπαιδαγώγησης των νέων και ιδιαίτερα ο αθλητισμός. Για τον ξένο Σκύθη όλες αυτές οι ασχολίες, που ήταν άγνωστες στον λαό του, φαντάζουν άσκοπες και γελοίες. Ο Ανάχαρσις ασκεί την κριτική του με τον τρόπο ενός κυνικού φιλοσόφου. Αμφισβητεί τον συγκεκριμένο τρόπο ζωής και οι παρατηρήσεις του γελοιοποιούν την ενασχόληση με τον αθλητισμό.[4] Ξεναγείται από τον Σόλωνα στο γυμναστήριο Λύκειο κοντά στο σημερινό Ζάππειο και βλέπουν του νέους που γυμνάζονται ανενόχλητοι μέσα στη λαύρα του καλοκαιρινού μεσημεριού.[5] Ο Ανάχαρσις δεν μπορεί να υποφέρει τον ήλιο και προτού καθίσουν σε σκιερό μέρος ο Σόλων παρατηρεί: «Αυτοί οι μάταιοι κόποι, Ανάχαρσι, οι συνεχείς ανακυβιστήσεις στη λάσπη και οι υπαίθριες ταλαιπωρίες στην άμμο μάς εξασφαλίζουν τις άμυνες απέναντι στα βέλη του ήλιου και δεν χρειαζόμαστε πια καπέλο, που να εμποδίζει τις ακτίνες να φτάνουν στα κεφάλια μας».[6]
Η άθληση στην αρχαία Ελλάδα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στην αρχαία Ελλάδα η άθληση στις απαρχές της απέβλεπε στην προπαρασκευή πολεμιστών που απαιτούσε σωματική ευεξία και συνδυάστηκε με την υγεία, την ομορφιά, την διασκέδαση, τον έμφυτο ανταγωνισμό, την ανδρεία και με την ιδέα ακόμα της καλλιγένειας, της άποψης πως δύο σώματα σφριγηλά και ωραία θα είχαν αναγκαστικά ανάλογους απογόνους.[7]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Ιστορία Πελοπονησιακού πολέμου «ἄνδρες πόλις καί οὐ τείχη οὐδέ νῆες ἀνδρών κεναί» 7.77.7
- ↑ Ισοκράτης, Αρεοπαγιτικός 13 «καίτοι τὰς εὐπραγίας ἅπαντες ἴσμεν καὶ παραγιγνομένας καὶ παραμενούσας οὐ τοῖς τὰ τείχη κάλλιστα καὶ μέγιστα περιβεβλημένοις, οὐδὲ τοῖς μετὰ πλείστων ἀνθρώπων εἰς τὸν αὐτὸν τόπον συνηθροισμένοις, ἀλλὰ τοῖς ἄριστα καὶ σωφρονέστατα τὴν αὑτῶν πόλιν διοικοῦσιν»
- ↑ Θέματα αρχαίων ελληνικών, Θέμα: 57, Νικόλαος Τζουγανάτος, εκδ. Εστία 199622η ISBN 960-05-0154-8
- ↑ Άπαντα Λουκιανού, τόμ. 5 σ. 23 εκδ. Κάκτος ISBN 960-352-273-3
- ↑ Βάγγος Παπαϊωάννου, Λουκιανός, Ο μεγαλύτερος σατυρικός της αρχαιότητας σ. 70, 1976
- ↑ Αυτόθι, § 16 20-24
- ↑ Αναστάσιος Αρβανιτάκης, Θρησκεία και άθληση στην αρχαία Ελλάδα, Επιστημονική Επετηρίς Α.Π.Θ.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Εργογραφία Λουκιανού | |
---|---|
Έργα χωρίς διάλογο (Επιδεικτικοί ή ρητορικοί λόγοι) |
|
Προλαλιές |
|
Βιογραφικές πραγματείες |
|
Τριλογία Διός και θεών |
|
Έργα με διάλογο |
|
Περί ύφους |
|
Έκφραση |
|
Ιδιαίτερης κατηγορίας |
|
Σάτιρες |
|
Ανένταχτα |
|
Ποιητικά | |
Ψευδολουκιάνεια έργα |
|
Αμφισβητούμενα |
|
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.