Αλεξάντρ Αλεξάνροβιτς Μουράσκο
Ο Αλεξάντρ Μουράσκο, αυτοπροσωπογραφία (1918)
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	26 Αυγούστουιουλ. / 7  Σεπτεμβρίου 1875γρηγ.[1] Κίεβο[2]
Θάνατος	14  Ιουνίου 1919[3][2][4] Κίεβο[2]
Αιτία θανάτου	Δολοφονία (πυροβολισμός στο κεφάλι)
Τόπος ταφής	Lukianivske Cemetery
Κατοικία	Μικρό σπίτι στο προάστιο του Κιέβου Λουκιάνιβκα
Χώρα πολιτογράφησης	Ρωσική Αυτοκρατορία Ρωσική Δημοκρατία Λαϊκή Δημοκρατία της Ουκρανίας
Θρησκεία	Χριστιανός Ορθόδοξος
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Ουκρανικά[5][6]
Σπουδές	Αυτοκρατορική Ακαδημία Τεχνών (1894)
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	ζωγράφος[7][8] καθηγητής καλλιτεχνικών[9] καλλιτέχνης γραφικών τεχνών[8] παιδαγωγός[8]
Επηρεάστηκε από	Ιλιά Ρέπιν
Οικογένεια
Σύζυγος	Margareta Murashko
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	Χρυσό μετάλλιο στην Έκθεση του Μονάχου το 1909 με τον πίνακα Καρουζέλ
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Αλεξάντρ Αλεξάντροβιτς Μουράσκο (Ουκρανικά: Олександр Олександрович Мурашко, IPA: oʊlksɐndˌɑːɹ ˌælɪɡzˈændɹˈoʊvɪtʃ mjʊɹˈæskoʊ), ( 1875 - 1919) ήταν Ουκρανός ζωγράφος. Υπήρξε από τα ιδρυτικά στελέχη της της Ουκρανικής Εθνικής Ακαδημίας Εικαστικών Τεχνών και Αρχιτεκτονικής, στην οποία διετέλεσε καθηγητής και πρύτανης.^[10]

Ο Αλεξάντρ Μουράσκο γεννήθηκε στις 26 Αυγούστου ή 7 Σεπτεμβρίου 1875 στο Κίεβο, φέροντας αρχικά το επώνυμο της μητέρας του Κρασκόβσκι, καθώς είχε γεννηθεί εκτός γάμου. Πέρασε την παιδική ηλικία του στο Τσερνίχιβ με τη γιαγιά του και όταν ήταν 8 ετών η μητέρα του παντρεύτηκε και τον πήρε μαζί της. Το 1887 η οικογένεια εγκαταστάθηκε στο Κίεβο. Ο πατριός του, Αλεξάντρ Ιβάνοβιτς Μουράσκο, διατηρούσε εργαστήριο αγιογραφίας και εργαζόταν στη διακόσμηση του εσωτερικού του καθεδρικού ναού του Αγίου Βλαδίμηρου στο Κίεβο.^[11]

Το 1894, με συστάσεις από πολλούς εξέχοντες καλλιτέχνες, μπήκε στην Αυτοκρατορική Ακαδημία Τεχνών στην Αγία Πετρούπολη. Το 1896 έγινε μαθητής του Ιλιά Ρέπιν.

Το 1901 ταξίδεψε στο εξωτερικό, επισκεπτόμενος τη Γερμανία, όπου σπούδασε στο Μόναχο, την Ιταλία και τη Γαλλία, γνώρισε τα νέα εικαστικά ρεύματα από τα οποία επηρεάστηκε πολύ.

Ο Μουράσκο έγινε επιτυχημένος καλλιτέχνης. Αποκαλέστηκε «ο σημαντικότερος Ουκρανός καλλιτέχνης της αλλαγής του αιώνα». Ο πίνακάς του Καρουζέλ κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στην Έκθεση του Μονάχου το 1909. Εξέθεσε έργα του στη Βενετία, τη Ρώμη, το Άμστερνταμ, το Βερολίνο, την Κολωνία και το Ντίσελντορφ.^[12]

Από το 1909 έως το 1912 ο Μουράσκο δίδαξε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Κιέβου. Το 1913 άνοιξε στο Κίεβο το δικό του εργαστήριο, όπου εκπαιδεύτηκαν πολλοί νέοι καλλιτέχνες, υπήρχαν μέχρι και εκατό μαθητές παρόντες. Με τους συνεργάτες του, δίδαξε σχέδιο και ζωγραφική, αλλά και οργάνωσε συνέδρια για την ιστορία και τη φιλοσοφία της τέχνης. Είχε μεγάλη επιρροή στον Καζιμίρ Μαλέβιτς.

Το 1909 ο Αλεξάντρ Μουράσκο παντρεύτηκε τη Μαργκερίτ Κρούγκερ, κόρη συμβολαιογράφου. Το 1910, μετά τον θάνατο του πατέρα του, αγόρασε ένα μικρό σπίτι στο προάστιο του Κιέβου Λουκιάνιβκα.

Ήταν πατριώτης Ουκρανός, υπήρξε οπαδός του κινήματος που ξεκίνησε το 1906 από μοντερνιστές που βασίστηκαν στις εξελίξεις σε άλλα μέρη της Ευρώπης για να κάνουν την ουκρανική τέχνη πιο προοδευτική. Ίδρυσε την Ένωση Καλλιτεχνών Κιέβου το 1916 και τον επόμενο χρόνο συμμετείχε στην ίδρυση της Ουκρανικής Εθνικής Ακαδημίας Εικαστικών Τεχνών και Αρχιτεκτονικής, στην οποία ανέλαβε θέση καθηγητή και πρύτανη.^[13] Το έργο του απέκτησε έκταση και επιρροή. Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, συμμετείχε στη δράση πολλών καλλιτεχνικών οργανώσεων στο πλαίσιο του Λαϊκού Επιμελητηρίου για την Παιδεία, αλλά εξέφρασε τη λύπη του που όλος ο χρόνος του αφιερώνονταν σε διοικητικά καθήκοντα εις βάρος του καλλιτεχνικού του έργου.

Στις 14 Ιουνίου 1919, ο Αλεξάντρ Μουράσκο και η σύζυγός του επέστρεφαν σπίτι αργά το βράδυ. Τους σταμάτησαν τρεις άγνωστοι άνδρες. Στη σύζυγο επετράπη να φύγει και τον Μουράσκο τον απομάκρυναν, φαινομενικά για να ελέγξουν τα έγγραφά του. Σύντομα το πτώμα του βρέθηκε κοντά - είχε πυροβοληθεί στο πίσω μέρος του κεφαλιού.^[11]

Ο Αλεξάντρ Μουράσκο αρχικά ακολούθησε τη ρεαλιστική τεχνοτροπία των «Περιπλανώμενων», αργότερα ζωγράφισε σε ένα «εκλεπτυσμένο», ιμπρεσιονιστικό στυλ επηρεασμένο από την εποχή του στο Μόναχο και το Παρίσι. Ο Μοντερνισμός του αργότερα επηρέασε τους μεταγενέστερους Ουκρανούς καλλιτέχνες της Σοσιαλιστικής Ρεαλιστικής περιόδου. Τα έργα του είναι ασυνήθιστα εκφραστικά για τους ουκρανικούς πίνακες της εποχής.^[14]

• 
  Ταφή αταμάνου (περ. 1900)
• 
  Κορίτσι με κόκκινο καπέλο (1902–03)
• 
  Κοντά στο καφέ (1903)
• 
  Αυτοπροσωπογραφία (αρχές του 20ου αιώνα)
• 
  Πορτρέτο της γυναίκας του (1913)
• 
  Πλύστρα (1914)
• 
  Σελιάνσκα (1914)
• 
  Χειμώνας (1905)
• 
  Καρουζέλ (1905)
• 
  Άνθη (1917)
• 
  Η Παριζιάνα
• 
  Γυναίκα με μπουκέτο λουλούδια (1918)

• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Oleksandr Murashko στο Wikimedia Commons