Αλεξάντρ Γκριμπογέντοφ
| Αλεξάντρ Γκριμπογέντοφ | |
|---|---|
 | |
| Όνομα | Αλεξάντρ Γκριμπογέντοφ |
| Γέννηση | 1795 Μόσχα |
| Θάνατος | 1829 Τεχεράνη, Περσία |
| Επάγγελμα/ ιδιότητες | θεατρικός συγγραφέας, ποιητής, διπλωμάτης, πιανίστας, συνθέτης[1], συγγραφέας[2] και bretteur |
| Εθνικότητα | Ρώσος |
| Υπηκοότητα | Ρωσική Αυτοκρατορία |
| Σχολές φοίτησης | Οικοτροφείο Πανεπιστημίου της Μόσχας και Αυτοκρατορικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας |
| Είδη | Θέατρο |
| Αξιοσημείωτα έργα | Συμφορά από το πολύ μυαλό |
| Σύζυγος(οι) | Nino Chavchavadze (3 Σεπτεμβρίου 1828, 11 Φεβρουαρίου 1829) |
 Πολυμέσα σχετικά με τoν συγγραφέα | |
| δεδομένα () | |
Ο Αλεξάντρ Σεργκέφιεβιτς Γκριμπογέντοφ (ρωσικά: Александр Сергеевич Грибоедов, 15 Ιανουαρίου 1795 - 11 Φεβρουαρίου 1829) ήταν Ρώσος θεατρικός συγγραφέας, γνωστός για το έργο του «Συμφορά από το πολύ μυαλό» «Горе от ума») στο οποίο σατιρίζει τις αντιλήψεις της ρωσικής αριστοκρατίας της εποχής του.
Ο Γκριμπογέντωφ ήταν γόνος οικογένειας ευγενών και έλαβε την πληρέστερη μόρφωση που μπορούσε να λάβει νέος της τάξης του και της εποχής του. Γνώριζε τις κυριότερες ευρωπαϊκές γλώσσες, έμαθε ελληνικά και λατινικά καθώς και ανατολικές γλώσσες. Φοίτησε στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας νομικά και φιλολογία καθώς και στοιχεία φυσικών επιστημών. Ήταν γνώστης και της μουσικής, έπαιζε πιάνο και συνέθετε μουσικά κομμάτια.
Ύστερα από τη στρατιωτική θητεία του, διορίστηκε υπάλληλος του υπουργείο Εξωτερικών και με αυτήν την ιδιότητα υπηρέτησε στην Τεχεράνη. Εκεί σκοτώθηκε από τον όχλο, που μανιασμένος εισέβαλλε στο κτίριο της Ρωσικής αποστολής επειδή έδωσαν άσυλο σε τρία πρόσωπα αρμενικής καταγωγής που δραπέτευσαν από τα βασιλικά χαρέμια.
Την κωμωδία με την οποία έγινε γνωστός, «Το πολύ μυαλό βλάφτει», ή «Συμφορά από το πολύ μυαλό» την έγραψε το 1823. Το έργο δημοσιεύτηκε το 1833 λογοκριμένο. Το αυτούσιο κείμενο δεν δημοσιεύτηκε παρά το 1862. Όλα αυτά τα χρόνια κυκλοφορούσε χειρόγραφο, από χέρι σε χέρι, και παρόλα αυτά ήταν από τα διαβασμένα έργα της ρωσικής λογοτεχνίας. [3]
Ένας νέος της αριστοκρατίας, αφού έλειψε στο εξωτερικό για τρία χρόνια, γυρίζοντας βρίσκει την αγαπημένη του να τον έχει ξεχάσει και να ετοιμάζεται να παντρευτεί έναν άνθρωπο ανύπαρκτης ποιότητας. Ο περίγυρος του Τσάτσκι – του ήρωα – είναι το περιβάλλον της κοσμικής Πετρούπολης, ένα περιβάλλον όμως γεμάτο κενότητα, ματαιοδοξία, επαρχιωτισμό, με λίγα λόγια οπισθοδρομικό σε σχέση με τον φιλελεύθερο νέο. Ο νέος – μην μπορώντας να προσαρμοστεί σε αυτό το περιβάλλον, εγκαταλείπει τη Μόσχα και πάλι για το εξωτερικό.
Η αξία του έργου έγκειται στον χαρισματικό και άψογο τεχνικά τρόπο με τον οποίο ο συγγραφέας φωτίζει αυτά τα διάφορα πρόσωπα – σύμβολα της ρωσικής ζωής.
Όπως έγραψε αργότερα ο Γκοντσαρώφ: «σαν το φως του ήλιου σε μια σταγόνα νερό, καθρεφτίστηκε όλη η παλιά Μόσχα, το πανόραμά της, το πνεύμα της, η ιστορική στιγμή, τα ήθη.» [4]
Στην Ελλάδα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η ραδιοφωνική διασκευή του έργου έγινε το 1980 από το «Θέατρο της Τετάρτης». [5], σε μετάφραση Γιάννη Μότσιου.
Στο θέατρο ανέβηκε το 1986 από τον Λευτέρη Βογιατζή, στο «Θέατρο της οδού Κυκλάδων», σε μετάφραση του Μήτσου Αλεξανδρόπουλου.
Το έργο μεταφράστηκε στα ελληνικά από τον Μήτσο Αλεξανδρόπουλο και κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΔΩΔΩΝΗ, το 1990.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ (Γαλλικά, Ολλανδικά, Αγγλικά, Γερμανικά, Ιταλικά, Ισπανικά) Musicalics. 98725. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2022.
- ↑ «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
- ↑ Μήτσος Αλεξανδρόπουλος «Η Ρωσική λογοτεχνία», εκδ. Κέδρος, 1978 σελ.38
- ↑ όπου και παραπάνω, σελ. 39
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Μαΐου 2015. Ανακτήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 2016.
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
