Αδίγης
| Αδίγης | |
|---|---|
 | |
| Πηγές | Reschen Pass |
| Εκβολές | Αδριατική θάλασσα και Κόλπος της Βενετίας |
| Χώρες Λεκάνης | Ιταλία |
| Χώρα | Ιταλία |
| Μήκος | 410 χλμ |
| Μέση εκροή | 266 κυβικά μέτρα το δευτερόλεπτο |
| Παραπόταμοι | Passer, Ιζάρκο, Αβίζιο, Πλίμα, Falschauer, Νότσε, Fersina, Saldurbach, Ρομ, Suldenbach, Schnalser Bach, Κανάλι Καμουτσόνι, Γκράντε Καλντάρο, Fossa di Bronzolo-Branzoller Graben, Leno, d:Q3936152, Ρίο Νέρο, Puni, Canale Biffis και d:Q25711750 |
 | |
| wikidata () | |
Ο Αδίγης ή Άντιτζε (ιταλικά: Adige, γερμανικά: Etsch, λαδινικά: Adesc, λατινικά: Athesis, από το αρχαιοελληνικό όνομα Ἄθεσις) είναι ποταμός της βορειοανατολικής Ιταλίας. Είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος σε μήκος ποταμός της Ιταλίας μετά τον Πάδο[1].
Πηγάζει από τις Άλπεις, στην επαρχία Μπολτσάνο, στην περιφέρεια Τρεντίνο-Άλτο Άντιτζε κοντά στα σύνορα με Αυστρία. Μετά από μια πορεία 410 χλμ. χύνεται στην Αδριατική θάλασσα στον κόλπο της Βενετίας.
Στην πορεία του περνά από τη Βερόνα[2], το Τρέντο και άλλες μικρότερες πόλεις. Στη Βερόνα δίπλα στον ποταμό είναι χτισμένα μερικά από τα σπουδαιότερα αξιοθέατα της πόλης, όπως το κάστρο Καστελβέκκιο [2], το Ντουόμο και πολλά άλλα μεσαιωνικά κτήρια[2].
Ο ποταμός αναφέρεται ότι πλημμύριζε συχνά[1] δημιουργώντας πολλές καταστροφές. Για το λόγο αυτό κατασκευάστηκε σήραγγα, που μεταφέρει τα νερά του σε περίπτωση που χρειαστεί στη λίμνη Γκάρντα. Τελευταία φορά που χρησιμοποιήθηκε η σήραγγα ήταν το 2002. Στους πρώτους χριστιανικούς χρόνους η πορεία του ποταμού ήταν διαφορετική από τη σημερινή[1], που είναι τεχνητή με αναχώματα που άρχισαν να κατασκευάζονται εκείνη την εποχή για να ρυθμιστούν τα νερά του. Τα τελευταία 80 χλμ. του ποταμού η κοίτη είναι τεχνητή με αναχώματα[1].
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα
- ↑ 2,0 2,1 2,2 The National Geographic Traveler, Ιταλία, έκδοση Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη 2001, ISBN 960 8162 19 X
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Helmut Gritsch, Schiffahrt auf Etsch und Inn, in Alpenübergänge vor 1850, a cura di Uta Lindgren, Stoccarda: Steiner, 1987, pp. 47–63. ISBN 3-515-04847-2
- Peter Ortner, Christoph Mayr, Die Etsch. Natur- und Kulturbild eines Alpenflusses, Bolzano: Athesia, 1984. ISBN 3-515-04847-2
- Eugenio Turri, L'Adige: il fiume, gli uomini, la storia, Verona: Cierre, 1997. ISBN 88-85923-40-2
- Lorenzo Braccesi, Hellenikòs kolpos: supplemento a Grecità adriatica, L'ERMA di BRETSCHNEIDER, 2001. ISBN 978-88-8265-153-4
- Kurt Werth, Geschichte der Etsch zwischen Meran und San Michele. Flussregulierung, Trockenlegung der Möser, Hochwasser, Lana: Tappeiner, 2003. ISBN 88-7073-334-3
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
