Ο Αδάδ ή Χαντάντ (ουγκαριτ. Haddu, λατιν. μεταγραφές Adad ή Had(d)ad), γνωστός και ως Ισκούρ (Iškur) στη σουμεριακή γλώσσα, ήταν ο θεός της θύελλας και της βροχής στη θρησκεία των αρχαίων Ασσυρίων και γενικότερα των αρχαίων σημιτικών λαών της Μεσοποταμίας (ιδίως των Χαναναίων και Βαβυλωνίων). Παραδίδεται στον πολιτισμό του Έμπλα ως «Χαντά» περί το 2500 π.Χ..^[1][2] Ο Χαντά εισάχθηκε από τον Λεβάντε στη Μεσοποταμία από τους Αμορίτες και εκεί έγινε γνωστός ως ο θεός Αδάδ των Ασσυριοβαβυλωνίων.^[3][4][5][6] Οι Αδάδ και Ισκούρ γράφονται συνήθως με το ίδιο λογόγραμμα^[7], το ίδιο σύμβολο που υποδηλώνει τον θεό Τεσούμπ της Ουρ.^[8] Ο Αδάδ είχε και άλλα ονόματα. όπως Πιντάρ (Pidar), Ράπιου (Rapiu), Βάαλ-Ζεφ^[9] ή συχνά και απλώς Βάαλ (ονομασία-τίτλος για τον ηγέτη των θεών και άλλους θεούς, καθώς η λέξη σημαίνει απλώς «Κύριος»). Το ιερό ζώο και σύμβολο του Αδάδ ήταν ο ταύρος. Στις απεικονίσεις του ο Αδάδ παριστάνεται γενειοφόρος^[10][11], κρατώντας συχνά ένα ρόπαλο και έναν κεραυνό, ενώ φορεί στην κεφαλή κέρατα ταύρου.^[12][13] Ο Αδάδ έχει θεωρηθεί ως το αντίστοιχο του θεού Διός των Ελλήνων, του θεού Γιούπιτερ των Ρωμαίων (ως Jupiter Dolichenus), του θεού της θύελλας Τεσούμπ των Χετταίων και του θεού Σετ ή Σηθ των αρχαίων Αιγυπτίων.

Ο λεγόμενος Κύκλος του Βάαλ ή έπος του Βάαλ είναι μια συλλογή ιστοριών σχετικά με τον θεό Βάαλ από τους Χαναναίους, όπου ο Βάαλ αναφέρεται και ως Χαντάντ, ο θεός της θύελλας. Αυτή η συλλογή χρονολογείται μεταξύ του 1400 και του 1200 π.Χ., και ανακαλύφθηκε στην Ουγκαρίτ, αρχαία πόλη στο έδαφος της σημερινής Συρίας.

Ο Αδάδ πιστευόταν ότι κατοικούσε στον ουρανό. Πατέρας του ήταν ο Σιν ή Νάννα, θεός της Σελήνης, και μητέρα του η Νινγκάλ. Αδέλφια του ήταν οι Ούτου και Ινάννα, ενώ ως συντρόφισσά του αναφέρεται η θεά του καιρού Σαλά ή η Μεντιμσά και ως τέκνο του ο θεός της φωτιάς Τζιμπίλ ή Τζιρά.

• Day, John (2000). «Yahweh and the Gods and Goddesses of Canaan». Journal for the Study of the Old Testament (Sheffield: Sheffield Academic Press) 265. ISBN 9781850759867. 
• Driver, Godfrey Rolles, και John C.L. Gibson: Canaanite Myths and Legends, εκδ. Clark, Εδιμβούργο 1978, ISBN 9780567023513
• Green, Alberto R.W. (2003). The Storm-God in the Ancient Near East. Winona Lake, Indiana: Eisenbrauns. ISBN 9781575060699. 
• Hadad, Husni & Mja'is, Salim: Baal Haddad, A Study of Ancient Religious History of Syria, 1993
• Handy, Lowell K. (1994). Among the Host of Heaven: The Syro-Palestinian Pantheon As Bureaucracy. Winona Lake, Indiana: Eisenbrauns. ISBN 9780931464843. 
• Rabinowitz, Jacob (1998). The Faces of God: Canaanite Mythology As Hebrew Theology. Woodstock, CT: Spring Publications. ISBN 9780882141176. 
• Smith, Mark S. (2002). The Early History of God: Yahweh and the Other Deities in Ancient Israel. William B. Eerdmans Publishing Co. ISBN 978-0802839725. 
• Το ομώνυμο λήμμα στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμος 2, σελ. 18

• Ο Αδάδ (Hadad) στην Εβραϊκή Εγκυκλοπαίδεια
• Ο Αδάδ στην Britannica Online Encyclopedia