Όθων Α΄ του Γκέτινγκεν
| Όθων Α΄ του Γκέτινγκεν | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1340[1] |
| Θάνατος | 13 Δεκεμβρίου 1394 Hardegsen |
| Τόπος ταφής | Kloster Wiebrechtshausen |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αριστοκράτης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Margaret of Julich-Berg (από 1379)[2] |
| Τέκνα | Όθων Β΄ του Γκέτινγκεν[3] Anna of Brunswick-Göttingen[3] Elisabeth of Brunswick-Göttingen Wilhelm von Braunschweig-Göttingen[3] |
| Γονείς | Ερνέστος Α΄ του Γκέτινγκεν και Elisabeth von Hessen[3] |
| Αδέλφια | Agnès de Brunswick-Göttingen |
| Οικογένεια | Οίκος των Γουέλφων |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Όθων Α΄ ο κακός (π. 1330 – 13 Δεκεμβρίου 1394) από τον Οίκο των Γουέλφων ήταν πρίγκιπας του Γκέτινγκεν (1367-1394), που ήταν μέρος του δουκάτου του Μπράουνσβαϊγκ-Λύνεμπουργκ. Νοσταλγός του ιπποτισμού, συμμετείχε σε πολλές διαμάχες ευγενών και πόλεων, αλλά κάθε φορά έβγαινε ηττημένος. Απεβίωσε εκδιωγμένος και αφορισμένος.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ήταν ο πρώτος γιος του Ερνέστου Α΄ πρίγκιπα του Γκέτινγκεν και της Ελισάβετ, κόρης του Ερρίκου Β΄ μαρκήσιου (landgrave) της Έσσης. Τρία χρόνια πριν αποβιώσει ο πατέρας του είχε συμμετοχή στη διακυβέρνηση και όταν αυτός απεβίωσε το 1367 ανέλαβε πρίγκιπας του μικρού και με περιορισμένα οικονομικά Γκέτινγκεν. Η έδρα του ήταν στην πόλη, στην οποία οργάνωνε μεγάλες κονταρομαχίες (justing tournaments).
Εμπλεκόταν συνέχεια σε διενέξεις, για αυτό οι σύγχρονοί του τον αποκαλούσαν κακό. Ήταν ο εξέχων εκπρόσωπος του περασμένου πια ιπποτισμού. Συμμάχησε με ευγενείς εναντίον πόλεων, των οποίων η διάθεση για αυτονομία ήταν εξοργιστική γι' αυτόν. Άλλαζε συμμάχους και πολεμούσε σε διαφορετικές έριδες ταυτόχρονα. Από το 1367 και μετά διεκδίκησε κληρονομικά δικαιώματα στην μαρκιωνία της Έσσης, μάλιστα βρήκε συμμάχους γι' αυτό τους ιππότες της Ένωσης του Αστέρος. Ταυτόχρονα συμμετείχε στην Έριδα για τη διαδοχή του Λύνεμπουργκ, όπου πήρε το μέρος του εξαδέλφου του Μάγκνους Β΄ και έτσι οι Γουέλφοι έγιναν κύριοι του Λύνεμπουργκ το διάστημα 1374-81. Τελικά απέτυχε και στις δύο διενέξεις: αναγκάστηκε να αποσυρθεί, αφού αποζημιώθηκε.
Το 1387 προσπάθησε να επιβληθεί σε κτήματα πολιτών του Γκέτινγκεν, αλλά οι πολίτες εισέβαλαν στο κάστρο του μέσα στην πόλη. Τότε ο Όθων Α΄ κατέστρεψε χωριά και αγροικίες της περιοχής. Οι πολίτες βρήκαν αρχηγό και σε μάχη τον νίκησαν, έτσι ο πρίγκιπας αναγκάστηκε να αναγνωρίσει την ελευθερία των κτημάτων και να εκδιωχθεί από την πόλη.
Ο Όθων Α΄ εγκαταστάθηκε στον πύργο Χάρντεγκ. Απεβίωσε το 1394 και ετάφη στο Νορτχάιμ εκτός κοιμητηρίου, επειδή είχε αφοριστεί από την Εκκλησία. Ωστόσο η Εκκλησία αναίρεσε μεταθανάτια τον αφορισμό και ένα παρεκκλήσι ανεγέρθηκε κοντά στον τάφο του, που συνδέθηκε με τη μονή Βιμπρεχτσχάουζεν. Ο Όθων Α΄ είχε υπερεκτιμήσει τις δυνατότητές του και ενεπλάκη σε πολλές διαμάχες ταυτόχρονα, κάτι που τον αποδυνάμωσε. Άφησε ένα χρεωμένο και ανοργάνωτο πριγκιπάτο στον γιο του Όθωνα Β΄.
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 1379 νυμφεύθηκε την Μαργαρίτα του Γύλιχ, κόρη του Γουλιέλμου Ζ΄ δούκα του Μπεργκ και είχε τέκνα:
- Όθων Β΄ π. 1380-1463, πρίγκιπα του Γκέτινγκεν.
- Ελισάβετ, παντρεύτηκε τον 3ο εξάδελφό της Ερρίκο πρίγκιπα του Γκρουμπενχάγκεν.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 142734624. Ανακτήθηκε στις 14 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ p535.htm#i5346. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Paul Zimmermann (1887), "Otto der Quade", Allgemeine Deutsche Biographie (ADB) (in German), 24, Leipzig: Duncker & Humblot, pp. 677–682
- Dietrich Denecke, Helga-Maria Kühn (eds.): Göttingen. Geschichte einer Universitätsstadt, vol. 1, Göttingen, 1987, ISBN 3-525-36196-3.
- Paul Ehrenpfordt: Otto der Quade, Herzog von Braunschweig zu Göttingen (1367–1394), Geibel, Hannover, 1913.
- Edgar Kalthof: Geschichte des südniedersächsischen Fürstentums Göttingen und des Landes Calenberg im Fürstentum Calenberg 1285–1584, Verlag Otto Zander, Herzberg (Harz)-Pöhlde, 1982, ISBN 3-923336-03-9.
- Joachim Lehrmann: Raubritter zwischen Heide, Harz und Weser, Lehrte 2007, ISBN 978-3-9803642-6-3.
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
