Mewn astudiaeth yn cymdeithasau Gorllewinol, mae gan bobl ddigartref fwy o achosion o salwch meddwl o gymharu â'r boblogaeth gyffredinol. Maent hefyd yn fwy tebygol o ddioddef o alcoholiaeth a dibyniaeth ar gyffuriau. Amcangyfrifir bod gan 20-25% o bobl ddigartref, o gymharu â 6% o'r rhai nad ydynt yn ddigartref, salwch meddwl difrifol. Mae eraill yn amcangyfrif bod hyd at un rhan o dair o'r digartref yn dioddef o salwch meddwl.

Mae bod yn ddigartref yn gronig hefyd yn golygu bod pobl â salwch meddwl yn fwy tebygol o brofi argyfyngau iechyd trychinebus sy’n gofyn am ymyrraeth feddygol neu’n arwain at sefydliadu o fewn y system cyfiawnder troseddol.^[1] Nid oes gan y mwyafrif o'r boblogaeth ddigartref salwch meddwl. Er nad oes unrhyw gydberthynas rhwng digartrefedd ac iechyd meddwl, mae’r rhai sy’n delio â digartrefedd yn cael trafferth gyda thrallod seicolegol ac emosiynol.

Mae ymatebion i iechyd meddwl a digartrefedd yn cynnwys mesurau sy'n canolbwyntio ar dai a gwasanaethau iechyd meddwl. Mae darparwyr yn wynebu heriau ar ffurf adfyd cymunedol.

1. ↑ "Mental Health And Homelessness In The Wake Of Covid-19: The Path To Supportive And Affordable Housing". UCLA Law Review (yn Saesneg). 2020-09-01. Cyrchwyd 2021-11-27.

• Thewallich.com. Elusen digartref yng Nghymru