U kontekstu svemirskih letova, satelit je objekat koji je ljudskim naporom smješten u orbitu.^[1] Takvi objekti se ponekad zovu vještački sateliti da bi se razlikovali od prirodnih satelita, kao što je Mjesec. Ovo je tekst o vještačkim satelitima.

Prvi vještački satelit, Sputnik 1, je lansiran od strane Sovjetskog Saveza, 1957. godine. Do 2010. godine, na hiljade satelita je lansirano u orbitu oko Zemlje. Oni imaju porijeklo iz preko 50 zemalja, a lansirani su uz pomoć tehnlogija iz 10 zemalja. Nekoliko stotina satelita je trenutno u radu, dok na hiljade njih više ne funkcioniše, i kao čitavi ili njihovi dijelovi orbitiraju iznad zemlje kao otpad. Nekoliko letjelica je postavljeno u orbite drugih svemirskih tijela i postali su vještački sateliti Mjeseca, Venere, Marsa, Jupitera i Saturna.

Sateliti se koriste za veliki broj različitih namjena. Uobičajeno se koriste kao vojni i civilni promatrački sateliti, zatim kao: komunikacijski sateliti, navigacioni, za vremensku prognozu i različita istraživanja.

Svemirske stanice i svemirske letjelice sa ljudskom posadom, ako su u orbiti, također se smatraju satelitima. Orbite satelita veoma variraju, zavisno od namjene satelita i razvrstani su na različite načine. Dobro poznate vrste orbita su niska Zemljina orbita, polarna orbita i geostacionarna orbita. Sateliti su obično polu-nezavisni, računarski upravljani sistemi.

Satelitski podsistemi izvršavaju više zadataka, kao što su: proizvodnja energije, kontrola temperature, daljinsko mjerenje, kontrola visina i kontrola orbite.

• https://web.archive.org/web/20120315161741/http://www.dmoz.org/Business/Telecommunications/Services/Wireless/Satellite/
• http://en.satellite.tracks.free.fr/
• http://www.n2yo.com/ praćenje 17000 satelita u realnom vremenu

Commons ima datoteke na temu: Vještački satelit

• Satelit za osmatranje Zemlje
• Daljinska istraživanja
• Orbitalna lansiranja u 2011