Ilija Antunović
Ilija Antunović | |||
|---|---|---|---|
| Datoteka:Ilija Antunovic.jpg Ilija Antunović | |||
| Rođenje | 20. juni 1919. | ||
| Smrt | 10. januar 2005 (85 godina) | ||
| Nacionalnost | Hrvat | ||
| Zanimanje | vojno lice | ||
| Poznat(a) po | Narodni heroj Jugoslavije | ||
| Nagrade |
| ||
Ilija Antunović (Drvenik, kod Makarske, 20. juni 1919 — Zagreb, 10. januar 2005), učesnik Narodnooslobodilačke borbe, potpukovnik JNA, društveno-politički radnik SR Hrvatske i narodni heroj Jugoslavije.
Biografija
[uredi | uredi izvor]Rođen je 20. juna 1919. godine u Drveniku, kod Makarske, u siromašnoj seljačkoj porodici.[1] Dok je pohađao osnovnu školu u Drveniku, pomagao je roditeljima u obradi zemlje. Kada je porastao, radio je i kao nadničar kod imućnih seljaka i bavio se ribolovom. Rano se uključio u radnički pokret u Makarskom primorju.
Drugi svjetski rat
[uredi | uredi izvor]Kapitulacija Jugoslavije zatekla ga je kao mornara na razaraču "Dubrovnik" u Boki kotorskoj. Tada se vratio u Drvenik, pridružio se organizatorima Narodnooslobodilačkog pokreta (NOP) i učestvovao u pripremama ustanka. Kada je, augusta 1941. godine, dobio poziv da stupi u domobransku vojsku, pobjegao je od kuće i prešao u ilegalnost. Uskoro su mu se pridružili i drugi dezerteri iz Drvenika, s kojima je prikupljao oružje i pripremao oružanu borbu. U septembru je primljen u Komunističku partiju Jugoslavije (KPJ), a u novembru prisustvovao sastanku komunista u Baćini kod Ploča, na kome je odlučeno da se počne oružani ustanak. Januara 1942. godine učestvovao je u razoružanju, a u februaru se pridružio biokovskim partizanima i učestvovao u svim borbama koje je vodila Prva južnodalmatinska (Biokovska) četa protiv Italijana i ustaša. Ubrzo je postao desetar i istakao se u borbama za Vrgorac, Staševicu i Grnčenik. Kada je, juna 1942. godine, formiran bataljon "Josip Jurčević", Ilija je bio postavljen za zamjenika komesara čete. U borbama koje je vodio njegov bataljon protiv Italijana, od 16. augusta do 2. septembra, istakao se u umješnom rukovođenju četom. Pri formiranju Četvrte dalmatinske brigade, januara 1943. godine, postao je komandir čete, a u martu zamjenik komandanta, pa komandant Prvog bataljona Biokovskog odreda. S bataljonom je Ilija vodio borbe protiv ustaša u Imotskoj krajini i nanosio im gubitke. Za postignute uspjehe bataljon je bio proglašen udarnim. Pod njegovom komandom bataljon je, početkom juna 1943. godine, napao Zagvozd u kome se branilo oko 150 ustaša. Poslije dvosatne ogorčene borbe ubijeno je 35, a zarobljeno 37 ustaša sa stožernikom. Početkom augusta 1943. godine, formirana je Grupa udarnih bataljona Dalmacije, pa je u njen sastav ušao i bataljon Ilije Antunovića. U septembru, Grupa udarnih bataljona je prerasla u Treću dalmatinsku brigadu, nakon čega je Ilija sa svojim bataljonom učestvovao u svim borbama koje je brigada vodila u dolini Cetine, od Sinja do Knina. Posebno se istakao kod Vrlike, vodeći borbu prsa o prsa protiv neprijatelja. Poslije kapitulacije Italije, njegov bataljon je ušao u sastav Prve dalmatinske brigade i istakao se u borbama na srednjodalmatinskim ostrvima. U borbi na Korčuli uništio je petnaest, a zarobio sedamdeset njemačkih vojnika. Na Mljetu je ubio devedeset, a zarobio više od sto Njemaca. Tokom rata je više puta bio ranjavan, ali se poslije ozdravljenja uvek vraćao u svoj bataljon. U maju 1944. godine teško je bio ranjen u borbama na Šolti, pa je prebačen na liječenje u Italiju. Poslije povratka u zemlju, decembra 1944. godine, bio je postavljen za komandanta grada Dubrovnika, a pred kraj rata za komandanta Dopunske brigade u Trogiru.
Poslijeratni period
[uredi | uredi izvor]Poslije završetka rata, sve do 1956. godine, nalazio se na odgovornim dužnostima u Jugoslovenskoj narodnoj armiji (JNA), kada je, kao težak ratni invalid, penzionisan u činu potpukovnika JNA. Poslije toga je diplomirao na Pravnom fakultetu u Zagrebu. Kao aktivan društveno-politički radnik, 1969. godine biran je za narodnog zastupnika Republičkog vijeća Sabora SR Hrvatske i tu je funkciju obavljao sve do 1974. godine. Umro je 10. januara 2005. godine u Zagrebu. Sahranjen je u Drveniku. Nosilac je Partizanske spomenice 1941. Ordenom narodnog heroja odlikovan je 23. jula 1952. godine.[2]
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ enciklopedija.hr (26. 12. 2022). "Antunović, Ilija". enciklopedija.hr (jezik: hrvatski). Pristupljeno 26. 12. 2022.
- ^ Narodni heroji 1982, str. 29.
Literatura
[uredi | uredi izvor]- Narodni heroji Jugoslavije tom I. Beograd: Narodna knjiga. 1982.
Šablon:Narodni heroji iz Hrvatske
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
