Хілок
бур. Хёлго мγрэн, манг. Хилго, руск. Хилок
Характарыстыка
Даўжыня	840 км
Басейн	38 500 км²
Расход вады	95,3 м³/с (за 22 км ад вусця[1])
Вадацёк
Выток	Шакшынскае
• Вышыня	932[1] (каля 964[2]) м
• Каардынаты	52°11′29″ пн. ш. 112°48′29″ у. д.HGЯO
Вусце	Селенга
• Месцазнаходжанне	за 242 км ад вусця Селенгі[2]
• Каардынаты	51°18′56″ пн. ш. 106°59′15″ у. д.HGЯO
Размяшчэнне
Водная сістэма	Селенга → Байкал → Ангара → Енісей → Карскае мора
Краіна	Расія
Рэгіёны	Забайкальскі край, Рэспубліка Бурація
Код у ДВР	16030000312116300012262
выток вусце
— выток, — вусце
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Хіло́к^[3] (руск.: Хило́к^[4], бур. Хёлго мγрэн, манг.: Хилго) — рака ў Расіі, у Забайкаллі, у Забайкальскім краі і Рэспубліцы Бурація, правы прыток ракі Селенга.

Даўжыня ракі 840 км. Плошча вадазбору 38 500 км². Сярэдні расход вады за 22 км ад вусця складае 96,3^[1] м³/с. Сярэдні аб’ём сцёку 3,008^[1] км³/год. Рака бярэ пачатак з возера Шакшынскае (Шакша)^[1][2] на вышыні каля 964^[2] м (932^[1] м). За гідраграфічны пачатак магчыма прыняць выток ракі Гразнуха, якая ўпадае ў возера Арахлей, што злучаецца пратокай з возерам Шакшынскае^[2]. Басейн ракі знаходзіцца ў паўднёвай частцы Забайкалля. Працякае пераважна ў шырокай міжгорнай даліне. Рэчышча звілістае, дзеліцца на рукавы. Замярзае ў канцы кастрычніка—пачатку лістапада, вызваляецца ад лёду ў канцы красавіка. У верхнім цячэнні рака перамярзае. На вадазборы ракі налічваецца 1752^[2] возеры, у тым ліку Шакшынскае (Шакша), Вялікае Гужырнае, Вялікі Ундугун, Іргень, Малы Ундугун, Хутыл-Нор, Арахлей і інш.

Прытокі: Сухара, Алтачэй, Вялікі Сібільдуй, Харлунка, Топка, Верхні Маніртуй, Хайцыгыр, Міхор, Бічура, Хурут, Вялікі Гутай, Вялікі Куналей, малы Куналей, Буй, Салтай, Аяга, Малена, Алентуй, Маргентуй, Байза, Харап, Катархан, Шыла, Бугутуй, Бадатуй, Тырбыхен, Зурун, Буртуй, Аршан, Ніжняя Салхара, Верхняя Салхара, Блудная, Шантой, Улен-Ту, Харагун, Хуртэй, Малая Уленту, Тайдут, Хульруктуйка, Хіла, Гуйлон, Жыпкехен, Рымшалей, Асінаўка (Каменка) і інш.^[5]

Каля ракі знаходзіцца горад Хілок.

• Географический энциклопедический словарь: Географические названия / Гл. ред А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев, А. Г. Воронов и др.. — М.: Сов. энциклопедия, 1983. — С. 469. — 538 с. — 100 000 экз. (руск.)

• Государственный водный реестр РФ (руск.)
• Энциклопедия Забайкалья (руск.)
• Иванов В. В., Алексеевский Н. И. Хилок // Научно-популярная энциклопедия «Вода России» (руск.)