Горад Шальчынінкай літ.: Šalčininkai Герб Краіна  Літва Павет Вільнюскі Раён Шальчынінкайскі Сянюнія Шальчынінкайская Каардынаты 54°18′40″ пн. ш. 25°22′50″ у. д.HGЯO Першая згадка 1311 Ранейшыя назвы Салечнікі Горад з 1956 Плошча 2,98 км² Вышыня цэнтра 181 м і 173 м Насельніцтва ▲6 841 чал. (1 студзеня 2023)[1] Часавы пояс UTC+2, летам UTC+3 Тэлефонны код 380 Паштовыя індэксы LT-17001 Афіцыйны сайт salcininkai.lt Шальчынінкай на карце Літвы

Медыяфайлы на Вікісховішчы

Шальчынінкай (літ.: Šalčininkai, беларуская назва — Сале́чнікі) — горад у паўднёва-ўсходняй Літве, на мяжы з Беларуссю, на рацэ Шальча. Знаходзіцца за 45 км ад Вільнюса і з’яўляецца адміністрацыйным цэнтрам Шальчынінкайскага раёна Вільнюскага павета.

Насельніцтва налічвае каля 4,7 тыс. чалавек, з якіх 72% — палякі, 13% — літоўцы, 7% — рускія, 4% — беларусы, 4% — іншыя. Праз горад ідзе шаша Вільнюс — Ліда і чыгунка Вільнюс — Ліда. Шальчынінкай адносіцца да этнаграфічнага рэгіёна Дзукія.

Упершыню паселішча ўзгадваецца ў 1311 годзе (у прускіх хроніках узгадваецца пад назвай Salsniken ці Saletzniken), калі паселішча было захоплена і зруйнавана ордэнскім войскам з 150 рыцараў і 2 тыс. пяхоты пад кіраўніцтвам ордэнскага комтура Генрыха. Немцы захапілі вялікую здабычу і 700 палонных. Напады на паселішча войска Тэўтонскага ордэна здзяйсняла ў 1378, 1382 і 1394 гадах.

З XIV стагоддзя паселішча належала Глябовічам. У 1410 годзе быў пабудаваны першы касцёл. У 1523 годзе Глябовічы перадалі Салечнікі мясцовай каталіцкай парафіі. У гэты час ў паселішчы існавала пратэстанцкая капліца і яўрэйскі малітоўны дом.

Пасля падзелаў Рэчы Паспалітай Салечнікі апынуліся ў складзе Расійскай імперыі. У 1812 годзе былі знішчаны напалеонаўскім войскам. У пачатку ХІХ стагоддзя Салечнікі часта наведваў Адам Міцкевіч.

Жыхары паселішча ўзялі актыўны ўдзел у паўстанні 1830—1831 гадоў. Паўстанцы з Салечнікаў змагаліся з рускім войскамі пад кіраўніцтвам Людвіка Нарбута. Пасля ліквідацыі прыгоннага права ў 1861 годзе Салечнікі пачалі хутка развівацца. Асаблівы штуршок у развіцці горада адбыўся пасля 1882 года, калі праз Салечнікі прайшла чыгунка.

З 1922 года Салечнікі як частка Сярэдняй Літвы трапілі ў склад Польскай Рэспублікі. У 1929 годзе тут жыло 587 чалавек, да 1939 года насельніцтва павялічылася да 844 чалавек.

У верасні 1939 года заняты савецкімі войскамі і ў лістападзе далучаны да Беларускай ССР.

Пасля уваходу Літвы ў склад СССР восенню 1940 (разам з Друскенікамі і Гадуцішкамі) перададзены ў склад Літоўскай ССР.

Статус горада Шальчынінкай атрымаў у 1956 годзе, а ў 1972 годзе сюды быў перанесены з Эйшышкеса цэнтр раёна.

• Палацава-паркавы комплекс Вагнераў
• Касцёл Святога Пятра
• Помнік Адаму Міцкевічу

• Мікалай Дзяржковіч (?—1467) — царкоўны каталіцкі дзеяч, біскуп віленскі.

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Шальчынінкай
• Салечнікі на radzima.org

Гарады Літвы
Цэнтры паветаў	Алітус Вільнюс Каўнас Клайпеда Марыямпале Панявежыс Таўраге Уцяна Цяльшэй Шаўляй
Цэнтры самакіраванняў	Алітус Анікшчэй Біржай Бірштанас Варэна Вілкавішкіс Вільнюс Вісагінас Друскінінкай Ёнава Ёнішкіс Зарасай Ігналіна Казлу Руда Кайшадорыс Кальварыя Каўнас Кедайней Клайпеда Крацінга Купішкіс Кяльме Лаздзіяй Мажэйкей Малетай Марыямпале Наўёйі Акмяне Нярынга Пагегей Пакруойіс Паланга Панявежыс Пасваліс Плунге Прыенай Радзвілішкіс Расяйней Рокішкіс Рыетавас Скуодас Таўраге Тракай Укмярге Уцяна Цяльшэй Шакей Шальчынінкай Шаўляй Швянчоніс Шылале Шылуце Шырвінтас Эляктрэнай Юрбаркас
Астатнія гарады	Абялей Акмяне Арогала Балтайі Воке Вабальнінкас Варней Віевіс Віекшней Вількія Вірбаліс Вяйсіеяй Вянта Гаргждай Гарлява Грыгішкес Гялгаўдзішкіс Даўгай Дукштас Дусятас Езнас Ёнішкеліс Жагарэ Жыежмарэй Каварскас Кібартай Кудзіркас Наўміесціс Куршэнай Лінкува Лянтварыс Нямянчыне Пабрадзе Пандэліс Панямуне Прыекуле Рамігала Рудзішкес Салантай Сімнас Скаўдзвіле Смалінінкай Субачус Сяда Трашкунай Ужвянціс Цітувенай Швянчонелей Шэдува Эжарэліс Эйшышкес