Пекцінавыя рэчывы або пекціны (ад стар.-грэч.: πηκτός^[1] — зацвярдзелы, змерзлы) — поліцукрыды, утвораныя рэшткамі галоўным чынам галактуронавай кіслаты. Прысутнічаюць ва ўсіх вышэйшых раслінах, асабліва шмат у садавіне і ў некаторых водарасцях. Пекціны, з’яўляючыся структурным элементам раслінных тканак, спрыяюць падтрыманню ў іх тургора, павялічваюць засухаўстойлівасць раслін, ўстойлівасць гародніны і садавіны пры захоўванні. Выкарыстоўваюцца ў харчовай прамысловасці — у якасці структурастваральнікаў (гелестваральнікаў), загушчальнікаў, а таксама ў медыцынскай і фармацэўтычнай прамысловасці — у якасці фізіялагічна актыўных рэчываў з карыснымі для арганізма чалавека ўласцівасцямі. У прамысловых маштабах атрымліваюць пекцінавыя рэчывы ў асноўным з яблычных і / або цытрусавых выцісканак, жамерынаў цукровых буракоў, сланечніка. Іншыя віды расліннай сыравіны не маюць асаблівага прамысловага і прыкладнога значэння.

Пекціны амаль не ўжываюцца стрававальнай сістэмай чалавека.

Раслінныя клеткі
Арганелы	Пластыды Лейкапласты Храмапласты Хларапласты Элаяпласты Амілапласты Пратэінапласты Статаліты Вакуоля
Клетачная сценка	Арганічныя рэчывы Цэлюлоза Геміцэлюлоза Пекцін Лігнін Куцін Суберын Структуры Першасная клетачная сценка Другасная клетачная сценка Поры Плазмадэсмы Дэсматубула
Дзяленне расліннай клеткі	Адмысловыя стадыі Прэпрафаза Структуры Прэпрафазная стужка Фрагмасома Клетачная пласцінка Фрагмапласт Фікапласт