Наркотыкі (ад грэч. ναρκωτικός —які прыводзіць у аняменне, дурманлівы) — група фармакалагічных рэчываў, якія дзейнічаюць у асноўным на цэнтральную нервовую сістэму і выклікаюць у арганізме здранцвенне, якое можа даць палягчэнне, пачуццё эйфарыі або наркатычны сон. Наркотыкі таксама могуць выклікаць галюцынацыі.

У прававым аспекце тэрмін наркотык ахоплівае шырокі спектр розных рэчываў, якія альбо зусім забаронены да распаўсюджання, альбо іх ужыванне строга рэгулюецца законам. Яны ўключаюць у сябе шэраг раслінных рэчываў і іх вытворных, такія як тытунь, алкаголь, канапля, какаін, опіум і яго вытворныя, у тым ліку пантапон, марфін, гераін, кадэін, а таксама іншыя прэпараты, якія выкарыстоўваюцца ў медыцыне, бо снатворныя (веранал, барбаміл і іншыя вытворныя барбітуравой кіслаты), антыдэпрэсанты (тыянептын) і гэтак далей.

Эфекты дзеянню наркатычных лекавых прэпаратаў залежыць ад дозы і таго, як яны ўваходзяць у цела чалавека. Акрамя іх клінічнага прымяненне для лячэння болю, кашалю ці вострай дыарэі, наркотыкі, як правіла, вырабляюць стан асалоды і эйфарыі, але і зменшаюць агрэсію і непакой.

У выніку неахайнасці, нядбайнасці пры ін'екцыі наркотыкаў павялічваецца рызыка інфекцый, гепатыту, СНІДу, перадазіроўка часта завяршаецца лятальным зыходам. Наркотыкі даволі хутка выклікаюць псіхалагічную і фізічную залежнасць, іх ужыванне небяспечна. Залежнасць ад наркотыкаў называецца наркаманія.

• Мескалін

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Наркотык