For faster navigation, this Iframe is preloading the Wikiwand page for Нарбуты.

Нарбуты

Герб Нарбутаў — «Тромбы».

Нарбуты — вялікалітоўскі шляхецкі род герба «Тромбы» («Трубы»).

Вядуць род ад баярына Нарыбута (Нарбута) Яталтавіча. Паводле родавага падання, былі сваякамі магнацкага роду Осцікаў, таму пісаліся часам Осцік-Нарбутамі.

Вядомыя прадстаўнікі

[правіць | правіць зыходнік]
  • Нарбут Яталтавіч (узг. 1440—1486) — літоўскі баярын. Ад вялікага князя Жыгімонта Кейстутавіча (1432—1440) атрымаў маёнткі Армяны і Калтыняны ў Літве. У 1440 годзе быў сведкам дарчай Аляксандра Мантоўта віленскім францысканцам. Пасля забойства Жыгімонта Кейстутавіча, паводле «Хронікі Быхаўца», Нарбут заняў Верхні Віленскі замак для Міхайлушкі Жыгімонтавіча. Ад вялікага князя Казіміра (1440—1492) у 1440—1443 гадах атрымаў 7 «людзей» у ваколіцах Няменчына і Лінкменіса, дзе, верагодна, была вотчына Нарбута. У 1486 годзе быў сведкам у купчай Багдана Саковіча. Меў сыноў Дабрагоста, Яна, Станіслава, Мікалая, Юрыя і Альбрэхта (Войцеха).[1]
  • Дабрагост Нарбутовіч — староста дарсунішскі. Быў жанаты з дачкой Івана Іллініча. У 1492 годзе ездзіў паслом да вялікага магістра Тэўтонскага ордэна па пытаннях удакладнення межаў, таксама прасіў у Ордэна дапамогі і спрабаваў вербаваць наёмнікаў для вялікалітоўскага войска[2]. У 1496 г. меў справу аб чацвёртай частцы Нарбучава, якую нябожчык Іван Іллініч купіў у Івана Гурскага і яму падарыў. Кароль Аляксандр рашэннем ад 20 жніўня 1496 г. валоданне таго маёнтка Дабрагосту пацвердзіў. Пані Дабрагостава перажыла мужа і ў 1506 г. мела справу з Альбрэхтам Гаштольдам аб двары ў Астроўні.[3]
  • Станіслаў Мікалаевіч Нарбут (пам. 1596) — ваявода мсціслаўскі.
  • Казімір Нарбут (1738—1807) — асветнік.
  • Юстын Нарбут (каля 1773—1845) — гісторык.
  • Тэадор Нарбут (1784—1864) — гісторык, інжынер.
  • Людвік Нарбут (1832—1863) — вайсковец, удзельнік паўстання 1863-64.
  • Станіслаў Нарбут (1853—1926) — вучоны-медык.

Зноскі

  1. Пятраўскас Р. …
  2. Гудавичюс Э. История Литвы с древнейших времен до 1569 года. Т. 1. — М., 2005.
  3. Сысоева Л. Л. Генеалогия Ильиничей…
  • Лідскі летапісец, № 3.
  • Сысоева Л. Л. Генеалогия Ильиничей: новые материалы // Мірскі замак як гісторыка-культурны феномен XV — пачатку XX стагоддзя. Новыя даследаванні / Навук. рэд. Н. Ф. Высоцкая. — Мн., 2004. — С. 61-73.
  • ЭГБ, т. 5. — Мн., 1999. — С. 279—280;
{{bottomLinkPreText}} {{bottomLinkText}}
Нарбуты
Listen to this article

This browser is not supported by Wikiwand :(
Wikiwand requires a browser with modern capabilities in order to provide you with the best reading experience.
Please download and use one of the following browsers:

This article was just edited, click to reload
This article has been deleted on Wikipedia (Why?)

Back to homepage

Please click Add in the dialog above
Please click Allow in the top-left corner,
then click Install Now in the dialog
Please click Open in the download dialog,
then click Install
Please click the "Downloads" icon in the Safari toolbar, open the first download in the list,
then click Install
{{::$root.activation.text}}

Install Wikiwand

Install on Chrome Install on Firefox
Don't forget to rate us

Tell your friends about Wikiwand!

Gmail Facebook Twitter Link

Enjoying Wikiwand?

Tell your friends and spread the love:
Share on Gmail Share on Facebook Share on Twitter Share on Buffer

Our magic isn't perfect

You can help our automatic cover photo selection by reporting an unsuitable photo.

This photo is visually disturbing This photo is not a good choice

Thank you for helping!


Your input will affect cover photo selection, along with input from other users.

X

Get ready for Wikiwand 2.0 🎉! the new version arrives on September 1st! Don't want to wait?